De Franse slag
Frankrijk doet het goed met president Macron. En dat is een verbetering! De Franse slag zonder stoot maar met veel emotie en gevoel.
Hoe kennen we Frankrijk, afgezien van de stokbroden, wijnen en kazen? Van de Fransen zijn we gewend dat wanneer iets ze niet zint de Franse kont tegen de krib gaat. Wil de regering noodzakelijke veranderingen aanbrengen, dan volgen er stakingen waarbij het land nagenoeg plat komt te liggen.
Doet Europa iets wat ze niet zint, dan worden wegen geblokkeerd en de gendarmes heffen die blokkades niet op, maar staan erbij en kijken er naar, bang dat er gevechten uit kunnen breken. Slachtoffers waren vaker Europese niet-Franse vervoerders, ook als het niets met vrachtwagenvervoer te maken had.
Kortom een goede Europese partner, die elke verandering tegen weet te houden. De heer Macron zegt de Europese Unie te omarmen en tot nog toe houdt hij dat ook vol.
Binnen de Europese Unie heeft Frankrijk het slechte voorbeeld van Italië en later Griekenland gevolgd. Geen enkele Europese afspraak of regel is heilig voor ze. Neem het begrotingstekort, waarvoor de zogenoemde 3 procentsnorm geldt; voor het eerst in december 2011 door de EU-landen overeengekomen. De totstandkoming, berekening en relatie met de beoogde staatsschuld zal ik hier buiten beschouwing laten.
In 2016 had Frankrijk het laagste begrotingstekort van 3,4%. Daarvoor was het elke keer hoger en volgde jaarlijkse waarschuwing op jaarlijkse waarschuwing, maar nooit is Frankrijk volgens de eigen EU-regels hiervoor beboet. Andere landen werd wel die maat genomen. Naar verwachting zou in 2017 de 3%-norm worden gehaald. Definitieve cijfers of die prognose gehaald is, heb ik (nog) niet gevonden.
Nu vielen kortgeleden enkele nieuwsberichten op. Frankrijk is al meermalen door de hoogste Europese rechter op de vingers getikt, omdat zij ten onrechte sociale zekerheidspremies van Fransen, die in een ander Europese Unie-land werkten, inhield, terwijl die in het andere land waar zij werkten (zgn werklandbeginsel) ook werden betaald. Deze werkers in een ander EU-land zijn dan vrijgesteld van dubbele betaling van sociale verzekeringspremies. Sinds enkele jaren schijnt Frankrijk zich nu eindelijk aan deze Europese regel te houden.
Ander nieuws. Al meer dan 15 jaren liggen Frankrijk en de Europese Commissie met elkaar overhoop over een herkapitalisatie van het staatsbedrijf Electricité de France (EDF). De Europese Commissie heeft bepaald dat deze herkapitalisatie uit 2003 verboden staatssteun is. Meermalen is Frankrijk veroordeeld tot terugbetaling door EDF van steun en rente tot een bedrag van 1,2 miljard euro. In 2015 was dit opgelopen tot 1,37 miljard euro. Half januari 2018 heeft het Europees gerecht zich wederom uitgesproken voor de zienswijze van de Europese Commissie en Frankrijk plus EDF veroordeeld. Naar verwachting zal Frankrijk opnieuw in beroep gaan.
Kortom Frankrijk accepteert niet of nauwelijks Europese rechtspraak?
Ander opmerkelijk bericht is dat de regering van Macron toe gaat staan dat de Fransen zich een keer mogen vergissen als ze bepaalde administratieve verplichtingen, bijvoorbeeld de belastingaangifte, niet zijn nagekomen. Het recht op het maken van een fout zonder dat een boete wordt opgelegd. Daarmee wordt beoogd het vertrouwen tussen burger en overheid te herstellen. Fraude is hiervan uitgesloten.
Nu is vergissen menselijk, maar hier wordt het ‘vergeten’ van een verplichting als regel verheven. Al is dat voor een land dat veel Europese regels ‘vergeet’ natuurlijk wel consequent. De Franse slag meer dan Waterloo.
Samengevat Franse slagen TEGEN de Europese Unie en een slag VOOR de Franse burgers. Opteert Frankrijk met Macron dan toch voor een Frexit?