Geplande plassessies voor ouderen
Geplande plassessies voor ouderen. Het blijkt dat sommige ouderen in verzorgingshuizen een contract moeten tekenen waar ze aangeven akkoord te gaan met geplande plasmomenten. Linkelinks pist bijna in zijn broek van het lachen en huilen. Er wordt wat afgesold met uw afgeschreven vader en moeder.
Sinds ik behoor tot de groep van hoge bloeddruk en dus volgepropt wordt met bloedverdunners en plaspillen is mijn blaas net een vergiet. Er is geen nacht meer die niet wordt onderbroken door een plassessie. Slaapdronken strompel ik naar mijn vinex toilet met een afgenomen druk ledig ik dan mijn blaas. Ik kies er niet voor om met een voorgevormd matras mijn nachten door te brengen. Ik denk dat niemand daar voor kiest.
Vergeleken met een hoop, nog veel, ouderen ben ik niet afhankelijk van zorg en kan ik zelf mijn planning bepalen. Ik herinner mijn studenten tijd dat ik werkte in een geprivatiseerde villa voor dementerende bejaarden. We hebben het dan wel over 40 jaar geleden. Tachtig procent had zonder verwijzing naar een kapotte blaas of een gestoorde zindelijkheidsnorm 24 uur per dag een luier aan. Het scheelde gewoon werk. Het werd de oudere wel erg gemakkelijk gemaakt om nog verder af te glijden in baby gedrag. De al daar gepensioneerde arts betrapte ik meerdere malen slapend op de onderzoektafel.
De dames en heren werden door middel van het vastsnoeren van het hemd onder het toilet gedwongen om te blijven zitten. Geloof me dat was niet voor niks als je in je eentje zes dementerende bejaarden moest begeleiden bij de plas-poep ronde. Als ze niet vastzaten konden ze zonder waarschuwing opstaan met alle gevolgen van dien. Ik neem aan dat het in de huidige tijd veel beter begeleid wordt.
Juist het stimuleren van een zogenaamde “normale” riool voorziening houdt de ouderen alert en bewust van hun leven.
Vanaf het moment dat het je maar gewoon laat lopen wordt in alle literatuur beschreven als niet normaal. Mijn punt is dat je dat dus niet moet stimuleren maar dat je het ook niet moet ritualiseren door middel van een contract of een rooster.
Zog moet gericht zijn op zorg en verzorgen en niet op hoe hou ik meer geld over of hoe zet ik mijn personeel efficiënter in om de tekorten in man-vrouwkracht op te vangen?
Dat er een vorm van planning dient te zijn lijkt me ook logisch en een “hoop” is net als de vaste tijden van ontbijt, lunch en avondeten ook goed uitvoerbaar. Plassen en poepen zijn niet altijd te reguleren en daar moet dus flexibel mee om worden gegaan.
Misschien niet helemaal aan de orde maar een slordige 40 jaar geleden kreeg bijna geen 1 oudere bezoek van hun familie. Het waren vergeten redelijk vermogende ouderen. Geen arme sloebers of zo, nee ze waren gedumpt door hun lieve en zorgzame kinderen die de erfenis al aan het verdelen waren.
In die tijd dus geen participatie en wellicht nog steeds niet en stoppen we nog steeds onze oudere weg op plekken waar we liever niet meer komen.