Gymlessen zijn sluitpost.
Mijn zevenjarige heeft sinds kort last van zijn schouder omdat hij MIJN Ipad in de meest vreemdsoortige bochten moest wringen om één of andere stomme olifant weg te schieten. Bewegen doet die kleine wel, maar dan alleen als er een digitale noodzaak voor is. Je kan hem wakker schudden voor frieten, vissticks en ander gespuis wat al jaren op mijn eigen menu staat. Als een volleerd TOMTOMEtje wijst hij mij de weg naar de Mac en Kentucky. Zijn voetbalkunsten zijn op zaterdag ongeëvenaard. Hij staat op de penaltystip van de tegenstander zonder ook maar 1 meter in beweging te komen. Als ik hem luid schreeuwend in een versnelling probeer te krijgen zie ik een vage middelvinger en een mond die zonder geluid ” spits” naar mij toe werpt. Ik ben toch spits, wat ongeveer gelijk staat aan” wachten op de bal” in je voeten dan wel een wereldse schwalbe om je tegenstander een loer te draaien
Dit kreng moet meer gaan gymen. We hebben eerst met zijn allen de kinderen verziekt door ze geen gym meer aan te bieden. Drie kniebuigingen naast je schoolbank leek in die tijd meer dan voldoende. Deze vuist op deze vuist uitgebeeld door een te vette kleuter leek een mijlpaal in het bewegingsonderwijs van de pabo docent. De docenten, meesters en jufffen konden al niet rekenen laat staan bewegen.
Maar nu moet het anders, we willen weer echte gymleraren, drie uur gym per week. Helaas niet verplicht dus elke school kan met hartelust zijn eigen cholesterol kleuters ontwikkelen. De cito slaven klagen steen en been, maar krijgen de kleintjes niet in beweging.
Is dat gek? Elke dag zie ik nog jonge ouderen joggend op het fietspad lopen met een cardio armband. Je vraagt je af waar ze de tijd vandaan halen. Mijn leven is een grote beweging van stress en de enige beweging is het neurotisch fixeren op mijn horloge. Nog erger, al die sportfietsers die door de polder rijden al was het elke dag een Tour de France. Verwonderd vraag ik me of of dat miljonairs zijn. Hun reclame outfit doet vermoeden dat hun baas dit vast wel goed zal vinden. Geloof me ik heb daar geen tijd voor. Ik ben druk bezig om mijn ADHD product kalm te houden. Elke ochtend rij ik mee in de file van fietsende opa’s en oma’s die de verschrikkelijke opdracht hebben de hypotheek van hun kinderen te borgen door een tweede vader en moederschap te aanvaarden. Mijn ouders zijn al dood en die van mijn vrouw wonen ver weg. Dikke pech voor ons een gelukkie voor hun. Regen, regen de schoolbuurt plempt zich vol met verkeerde BMW’ s en niet afbetaalde Fiatjes. De beweging is weg, kind opgesloten in maxi cosi. De weinige overgebleven fietsers zoeken een weg langs dubbelgeparkeerde nietsnutten op wielen. Het liefst trap ik een deuk in de zoveelste verkeerd geparkeerde auto die mijn zoontje dwingt tot abnormaal rijgedrag. De werkende vrouw die haar Iphone niet los krijgt van haar vacuum oor slingert langs 6 jarige kindjes alsof ze er niet staan. Bewegen, ja dat moeten ze, maar wanneer geven ouders zelf ook het goede voorbeeld? Zaterdagochtend half elf gaan de frieten de pan in van de plaatselijke voetbalclub. Drop, chips, chocola verdwijnen in grote hoeveelheden in de gulzige bekjes van onze rollade kinderen. Ik doe er ook aan mee. De beweging is een beweging die weer teniet wordt gedaan door ongezond gedrag. Laten we wel eerlijk zijn. Er wordt niks gedaan aan het bewegingsonderwijs. Het is weggeschoven om te bezuinigen met als gevolg dat we nu het er weer moeten aftrainen omdat we anders gewoon doodziek worden..
Iedereen gunt zijn of haar kind het beste onderwijs. Maar het onderwijs heeft geen ruimte meer. Ze is dichtgeslibd, uitgehold, vernietigd door de geestdrift van politici die helemaal niks met bewegen hebben.
Wat treffend geschetst! Alleen vergeet je dat politici zich wel degelijk bewegen, helaas in de vorm van LOBBYEN voor eigen gewin. Onze gymjuf in de familie gaat zeker nog in op je artikel!!!
Mevrouw Djeen, bedankt voor je positieve reactie voor een dergelijk serieus stuk. We hebben het vaak over een politieke beweging, zonder dat er bewogen wordt. Ik nodig je van harte uit, jouw visie verder uit te werken.
Ik was inderdaad al ingelicht over bovenstaand artikel, maar ik had het te druk met bewegen (tennis, nu ook Tai Chi QI Gong, afval van die mooie ceder weg werken en nog enkele andere soorten van bewegen).
Daarbij komt ook nog dat ik tijdens de uitoefening van een te gekke baan, ik tot vervelens toe heb verkondigd hoe belangrijk bewegen wel is, vooral in combinatie om overgewicht weg te werken! Ik ben moe geworden om het allemaal nog eens te herhalen en te ageren voor het grote belang van vakleerkrachten in het basisonderwijs en dat men wel heel erg voorzichtig moet zijn om schrijfproblemen te snel wil oplossen door zo’n kindje (een afschuwelijk woord vind ik dit!)een laptop/iPad voor zijn/haar snufferd te plaatsen. Als het jonge kind in zijn/haar motorische ontwikkeling afgebroken wordt en het laatste stukje (de fijne motoriek) zich niet eigen maakt, kan dit leiden tot o.a. emotionele problemen. Sla de boeken er maar op na!
Verder ga ik niet met mijn betoog: er is al zoveel hierover geschreven, maar Den Haag is wat dat betreft “analfabeet” hiervoor en “Oost-Indisch doof” voor de roepende in de woestijn…
Linkelinks, jouw stukje heeft totaal geen aanvulling nodig, je schetst de situatie precies zoals die is, en daarmee sluit ik deze zaak af en zullen jullie het hiermee moeten doen…
Beste Judy, wat fojn dat je hier op reageert. Je reactie is een eigen artikel waard!!!!!!!! Misschien dat ik dat nog wel ga doen.