Is corona bindmiddel of splijtzwam
Is corona bindmiddel of splijtzwam.
De coronacrisis is nog in volle gang, er zijn heel veel zieken en veel te veel doden te betreuren. Alles bij elkaar een uitzonderlijke situatie waarin dito maatregelen zijn getroffen.
Het maakt ook duidelijker wie we zijn. Een hoogtepunt in het ik-tijdperk door te hamsteren voor onszelf en/of we bezingen de glorie voor de werkers in zorg en andere vitale beroepen.
Opvallend is dat het nu barst van de tegenstellingen. De Nederlander is niet bepaald geneigd zich iets te laten dicteren door een overheid. Grenzen moeten juist overschreden worden. Toch zien we nu dat zelfs een aantal grondrechten worden opgeschort. Het ‘recht op vereniging en vergadering’ kan niet meer, omdat het niet past bij het vermijden van sociale contacten. Geen discussies over vrije artsenkeuze als je corona b/lijkt te hebben.
Maar de belangrijkste tegenstelling is wel dat we door rampen als deze weer een verbondenheid laten zien die normaal gesproken niet te realiseren is. Gezamenlijk schieten we elkaar te hulp met boodschappen doen voor ouderen, knuffelberen in de raamvensters, de loftrompet spelen naar cruciale beroepsbeoefenaren, technische hoogstandjes om toch elkaar – ook groepsgewijze – te zien en te spreken. En dat in het (moeten) hanteren van sociale afstand waar we het liefst bij elkaar zouden kruipen, elkaar willen omhelzen, zeker als het een bekende tot geliefde betreft getroffen door ziekte of overlijden; dan wil je elkaar vasthouden, troosten en mee-lijden, maar dat kan alleen nog digitaal.
De vraag die je je kunt stellen is wat deze crisis structureel gaat veranderen. Grote veranderingen die normaal niet bewerkstelligd kunnen worden zijn vaak alleen mogelijk via een revolutie, een ramp of crisis.
Is dit er zo één? Worden we wakker dat de (markt)economie op deze manier niet meer kan functioneren (de crisis van 2008 maakte wel wat duidelijk, maar de verandering is zeer beperkt gebleven)? Is geld niet meer de graadmeter, maar krijgt sociale omgang meer waarde met geld als een voorwaarde om het bestaan aantrekkelijker te maken? Is corona bindmiddel of splijtzwam.
Blijven we voor onszelf kiezen (ik op één!) of komt er meer gemeenschapsgevoel, waardoor we elkaar minstens respecteren in onze verschillen in plaats van die onderlinge verschillen tot inzet van een woorden- (discussie winnen / ik heb gelijk) of fysieke strijd te maken (jij beperkt mijn vrijheid dus timmer ik er – al dan niet verbaal – op los)? De voorbeelden die voor sociale binding (=dubbelop) in aanmerking komen zijn legio, o.a. zwarte piet, moslims, Marokkanen, Palestijnen, Rohingya, vluchtelingen (vooral geconcentreerd in Griekse kampen), inkomensverschillen, om nog maar niet te spreken over de politiek en politici in hun verbeten strijd om kiezerszieltjes.
Al is een PvdA-minister (Martin van Rijn) in een coalitiekabinet van vier andere politieke partijen een unicum te noemen (alleen in 1939 en 1945 voorgekomen), zij het dat het op praktische gronden is en niet vanuit een niet te onderdrukken bindingsneiging.
Als we de menselijke waarde weer bovenaan stellen, heeft deze crisis met al haar ellende zin gehad, al ook is de prijs van alle overledenen altijd veel te hoog geweest.
Sterkte en een blijvend goede gezondheid toegewenst!