Kabinetsformatie
We modderen maar door. Na mevrouw Schippers en de heer Tjeenk Willink die achteraf alleen partijen bij elkaar wilde brengen zonder te onderhandelen (?), hebben we nu de heer Zalm die het mag proberen. Kabinetsformatie een gebed zonder einde.
Het ‘spel’ van de formatie neemt absurde vormen aan. De 1e ronde met Groen Links werd zonder verwijten afgesloten, maar de 2e ronde moest er toch iemand de schuld krijgen. Vervolgens kreeg D66 de schuld van het blokkeren van een start met de Christen Unie, maar bleek van toen absoluut ‘nee’ toch graag een uiteraard ‘ja’ te maken (afspraak = afspraak) om eindelijk weer eens een grote(re) kans op het regeringspluche te krijgen. En ja, de VVD doet van alles om maar weer de hoogste viool te spelen in ‘hun’ nieuwe kabinet.
En de kiezer hij ergert zich voort. De politiek had door zijn telkens versterkend negatieve gedrag een dito opkomst weten te genereren van 81,9%, sinds zo’n 30 jaren niet vertoond! De interesse in de politiek is dus groot, maar negatief gemotiveerd. En de politieke partijen blijven zich gedragen als een eiland, terwijl de wereld om ons heen zich in steeds hoger tempo blijft veranderen. Zo’n drie maanden sleept de formatie zich voort, terwijl de opkomst en verkiezingsuitslag tot grote spoed maant.
Hoe dan anders?
In sommige andere landen moet er binnen een korte tijd een regering zijn geformeerd anders gaat de beurt voorbij. In Duitsland moet er in een maand een nieuwe regering zijn samengesteld, al ligt niemand ervan wakker als het iets langer duurt. Gedurende die maand doet de Bondsdag niets.
In Griekenland gelden voor de grootste partij drie dagen formatietijd, daarna is de beurt voorbij en is de volgende partij aan zet.
Nu blijft de VVD aan zet zonder zicht op een nieuwe regering. Want een minderheidskabinet wil de VVD niet, dus rommelen zij maar net zolang door tot er iets van een voor hun acceptabel meerderheidsresultaat ontstaat.
Wat als we nu in Nederland ook een maximale termijn hanteren waarop de grootste partij een nieuwe regering dient te presenteren? Oké, de drie Griekse dagen zijn wel erg kort, maar een maand of ten hoogste twee maanden moeten toekomstige professionele landsleiders in staat zijn een behoorlijke regering te kunnen vormen. Tenminste als zij de kiezers serieus nemen (?!).
Ook al zullen zij zelf hier niet voor willen kiezen, het zou de bestuurbaarheid van het land – wat nu stil ligt en tot oppositiegedrag van de meeregerende PvdA leidt – ten goede komen.
In onze Nederlandse situatie zou dan de PVV de kans krijgen. Hoewel ik daar persoonlijk geen voorstander van ben, zal dat het democratisch resultaat zijn. Los van of zij inderdaad andere partijen voor zich zouden kunnen winnen.
Het huidige formatierecordgedrag van het ‘motorblok’ van VVD, CDA en D66 suggereert ten onrechte kracht en snelheid, terwijl de motor hapert en niet vooruit komt maar achteruit dendert.
Kabinetsformatie een gebed zonder einde.
Hoe denk jij erover?