Kinderen zijn de verliezers
Kinderen zijn de verliezers. Elk jaar opnieuw ontstaat weer dezelfde discussie omtrent Zwarte Piet. Inmiddels kunnen we al bijna spreken van een traditie. Zo langzamerhand verliest het Sinterklaasfeest zijn charme. Niet door de Roetveeg Piet, niet door de Zwarte Piet maar door alle ouders die zich halsstarrig opstellen inzake de Piet discussie. Er zijn niet genoeg zakken aan te dragen om de discussie ouders te transporteren naar Spanje.
Het duurt niet lang meer of voor en tegenstanders gaan elkaar keihard te lijf. Verdrietig moeten we dat aanzien op televisie dan wel andere media.
Wat een feest behoort te zijn lijkt nu wel een arena voor volwassen dwazen. We schreeuwen over onze kinderen heen. Verongelijkt wijzen we naar elkaar en beamen alleen ons eigen gelijk. Niet het gelijk van de kinderen en niet het gemeengoed die de Goed Heilig man voor ogen heeft. De Sint staat alleen en wordt net zo onhandig als premier Rutte die iets moet gaan uitleggen over bio-diversiteit.
Te veel Sinten hebben geen mening. Ze leunen op hun “staf”, een mengelmoes van volwassen betweters en traditie- neukers. Juist de Sint dient op te staan, nee eigenlijk nog beter, hij moet door zijn knieën gaan en luisteren naar de kinderen. Hij moet in staat zijn de ingelegde woorden te filteren uit de boodschap van de kinderen.
Kinderen hebben geen boodschap aan de discussie, ze willen de Sint horen. De pakjesbaas daar gaat het om, alles er om heen is voor veel kinderen ruis. Kinderen zijn de verliezers.
Als ouders vullen wij in wat wij traditie vinden en ervaren een aanval op onze tradities als een aanval op ons bestaan onze “ik”. Er wordt al zoveel van ons afgenomen.
Laat me helder zijn met zijn allen zijn we bezig om op onze eigen volwassen manier een feest te vergallen voor echt heel veel kinderen.
We kunnen dan naar elkaar wijzen en ons organiseren maar we vergeten dat allang bekend is dat elke uitkomst de kinderen laat verliezen.
Kinderen zijn de verliezers.