Kunstgrasvelden op de korrel
Geen borrel maar kunstgrasvelden op de korrel. Wellicht dat u het nieuws van Zembla heeft gevolgd en nu uitstekend op de hoogte bent van de rubberen korrels op de slagvelden van het voetbal.Vage uitspraken over het wel en wee van onze pupillen, junioren en ga zo maar door.
Aangezien Linkelinks twee kinderen heeft op voetbal die 3 maal in de week te vinden zijn op de velden bekroop mij toch enige vorm van angst. Één van de velden bleek besmet met de rubberen korrels. Tja, dan wordt een aanslag gepleegd op je denkvermogen als ouder. Eigenlijk niet, want ik dacht, shit dat wordt niet meer voetballen. Vele vrije weekenden en avonden doemden als een sprookje op mijn netvlies. Onzin natuurlijk, je raakt in een tweestrijd en als je vrouw ook mee doet in een driestrijd.
De club liet weten achter het standpunt van de KNVB te staan, wat moet je anders, en was dus niet van plan om het veld uit de competitie te halen.
Nou, dat was zeer geruststellend, maar niet heus. Er waren nog zoveel vragen die circuleerden op sociale media en de reguliere media dat ik ietwat teleurgesteld ontdekte dat ik wellicht zelf moest nadenken.
En nu?
Het bleef even stil in de media, maar ineens was daar mevrouw Edith Visser. Met volle haardos en volle mond gaf ze aan dat ze weliswaar ongerust was, maar dat er geen reden was om niet meer te spelen op de velden. Ze bracht tevens in de herinnering dat het eten van de BBQ nog veel ongezonder was. Aangezien ze ook nog moeder was, was ze wel ongerust.
Kijk dat schiet dus helemaal niet op. Wat verwacht ze? Denkt ze nou echt dat Linkelinks deze onzin advies gaat volgen. Welke idioot vergelijkt de korrels met een BBQ. De korrels liggen op een veld en worden niet massaal, als ware het een trofee, ritueel in een emmer geschept en opgegeten onder aanvoering van de eigen coach.
Ondersteuning vanuit de oudergroep, coördinatoren en bestuur lijken niet op iets wat je geruststelt en wellicht is dat ook onmogelijk.
Het meest vergaande aanbod was een luisterend oor bij de wedstrijdtafel. Een vorm van “korrelatie” die niet past in deze materie en zeker niet in de kantine van een club onderhouden door goedwillende vrijwilligers. Respect voor hun en geen respect voor de besluiteloosheid van KNVB, politiek en andere hotemetoten.
Een ander argument was dat we ons schijnbaar niet druk maken om de mobieltjes die urenlang de hersenen van onze kinderen teisteren. Een uitslag in deze heb ik niet op mijn netvlies, maar het vergelijk is wat mij betreft volkomen onzinnig. Wat hier gebeurd is iets wat MISSCHIEN ongezond is wegwuiven met iets wat schijnbaar nog veel gevaarlijker is. Jaren geleden ging men de kolenmijnen in en bleef men dat doen omdat hun vader en hun opa dat ook al deden. We hadden schijt aan asbest totdat we massaal aan de schijt gingen van de gevolgen.
Bagatelliseer niet alles om je eigen angst of je eigen nalatigheid onder het kleed te vegen.
Niets is zeker.
Als ouders en ook als Linkelinks weten we het niet maar maken we de keuze om contact met de velden die deze korrels bevatten zoveel mogelijk te vermijden. Inmiddels heb ik contact gezocht met een club in de buurt om te vragen of mijn kind daar voorlopig kan meetrainen.
Een initiatief die elke club met een grasmat in ieder geval kan proberen. Zal niet makkelijk zijn, maar neem ongerustheid van ouders serieus en geef aan als je het zelf ook niet weet.
Ik heb helemaal niks met voetballen en al helemaal niks met rubberen korreltjes. Wat me opvalt is dat clubs en gemeentes niet weten hoe ze moeten reageren. Eigenlijk is het zo simpel. Gewoon omploegen en lekker Nederlands gras zaaien.