Leven met gevoel een kunst een kunde
“Leven met gevoel een kunst een kunde. Niet in je hoofd zitten.” Een veel gehoorde kreet in deze tijd. Deze zinnen hebben me intensief bezig gehouden. Ik was er ook van overtuigd dat ik een “gevoels-mens” was. Ik voelde alles. Ik voelde als iemand me oneerlijk en vals behandelde. Ik voelde dat ik dat niet prettig vond. Met mijn kennis van toen was ik ervan overtuigd dat ik ongetwijfeld een gevoels-mens was. Geen twijfel mogelijk. Totdat ik opeens teveel begon te voelen en niets met dat voelen kon. Ik wist niet meer wat er zo goed was aan dat “leven met gevoel”. Ik voelde dat ik voelen niet meer wilde voelen!
Ik ben gek op uitspraken van Einstein. “Als je het niet kan uitleggen, dan begrijp je het zelf niet.” Of was dit toch een uitspraak van onze Cruijff?? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat voelen niet betekent dat je iets voelt, maar dat het betekent: “wat doe ik met hetgeen dat ik voel?”.
Helaas hebben wij bijna allemaal een stevige muur weten te bouwen in onze jeugd. En nu klagen we over ons geïsoleerd gevoel, onze eenzaamheid en gaan op zoek naar verbondenheid. We zoeken vrienden, liefdesrelaties, hobby’s, stamcafe’s, banen die het gevoel van verbondenheid weer heel moeten maken. Maar wat we ondertussen vergeten is dat de muur ook tussen ons in heel blijft.
De muren waren overigens zeker geen miskoop. Ze brokkelen niet af gedurende de jaren of storten niet zomaar in. Een goede aankoop dus. Een stevige muur waarmee we alles afweren. En het eigenlijke probleem is niet dat we destijds zo een muur hebben aangeschafd, maar meer dat we zijn vergeten om deze muren om te gooien. En als we geluk hebben, komt er een moment dat de muur het niet meer houdt. Dat de muur omvalt en we opeens zien dat achter het muur het echte leven is. Het leven met gevoel. Het leven waar je niet in je hoofd zit.
Over de muren
Maar over welke muren hebben we het eigenlijk? Hoewel iedereen in het bezit is van een muur, is de variatie ervan niet eens zo groot. Er zijn gek genoeg maar 3 soorten muren.
De eerste muur is: “ik voel dat jij mij pijn doet, maar ik heb geleerd dat ik lief moet blijven, dus ik negeer wat je doet en ik hoop dat je ooit mij goed zal behandelen. Ik geef niet op en ik blijf mijn best doen om onze relatie in stand te houden. Ook als jij mij blijft afwijzen en afsnauwen, want ik geef om jou.” (De sub-assertieve muur).
De tweede muur is: “ik weet dat jij mij slecht behandeld, maar geloof me, ik kan jou slechter behandelen als ik wil. En ja, ik wil het en jij gaat het voelen! Hoe durf je mij zo te behandelen! En wees maar niet bang dat ik onze relatie verbreek. Eerst ga ik het je betaald zetten”. (De agressieve muur).
En de laatste muur is: “ik weet heel goed dat jij mij pijn doet, maar ik durf nog niet eerlijk in je gezicht te zeggen wat ik voel. Ik doe wel lief tegen je, maar geloof me, via via zal ik je laten merken wat ik van jou vind. Iedereen die ik ken, zal horen hoe ik over jou denkt en wat voor monster er onder jouw mooie masker zit! Jij gaat eraan. (De indirect agressieve muur).
Hoewel sommige muren wel even wat bevredigend aanvoelen, zullen geen van deze muren leiden tot het stoppen van het lijden.
Pro-assertief leven met gevoel
De enige juiste manier van voelen, is leren assertief te reageren. De pijn incasseren in je lichaam, het zo juist mogelijk benoemen en daarna bij de enige juiste persoon die het heeft gecreëerd, te uiten. Niet op een agressieve manier (“jij hebt me pijn gedaan”), niet op een sub-assertieve manier (“jij hebt me pijn gedaan, maar het geeft niet echt, ik zeg het alleen maar”) ,maar op een assertieve manier (“jij zei laatst ……. ik voelde me door die uitspraak ……niet gezien / gekleineerd / afgewezen / niet gehoord enz”). En pas na dit uitings-proces kan je je relatie opnieuw beoordelen en eventueel kiezen voor een nieuwe manier van samen zijn of afscheid nemen van elkaar. Maar hoe dan ook zonder lijden.
“Leven met gevoel. Niet in je hoofd zitten.” Dat kan dus pas als je alle muren opgeeft. Dan kun je genieten van elke moment omdat je adequaat handelt. Geen schuldgevoel, geen schaamte en geen spijt meer over momenten. Of die momenten nou leuk of minder leuk zijn. Dat is innerlijke kracht en positief leven zonder lijden.
Imran
Mooie bijdrage, Imran, heel waarden-vol en herkenbaar! Dank daarvoor!
Met vriendelijke groet,
Guus