Wat heeft dit in godsnaam met mijn lijf en leven te maken. Voor God en vaderland blaas ik op mijn vuist voor een gestoorde arts die iets gaat roepen over mijn geschiktheid, tegenwoordig competenties genaamd.
Ik neem me voor om deze exercitie vanavond nog eens dunnetjes over te doen.
De arts mompelt wat en vraagt om me voorover te bukken. Zie je wel…. Gebeurt toch.
U snapt het al deze arts zonder handschoenen zal ik geen hand geven, ook al is hij zo intiem dichtbij geweest. Juist daarom verafschuw ik hem, zijn handen besmeurd met lijfelijke ongemakken zijn ogen vertroebeld door winderige lucht.
Na al deze lijfelijke controles die een traumatisch effect hebben op mijn voortbestaan word ik richting een gesprek met de psycholoog gebracht.
Eindelijk een humanitair onder onsje. Eindelijk kon ik uithuilen, mijn schouder neerleggen bij een warm persoon. Dit moet de kans zijn om mijn grootste talent, liegen en goed lullen, volledig uit te buiten. Ik was vergeten dat een andere competentie mij volledig parten zou spelen. Een indische verlegenheid en een schrikbarend assertiviteits lek. Oftewel ik ben schuchter.Verander dat ben maar in was.
Niets van mijn voorstelling is waar…. Geen schouder geen mededogen geen warmte.
Een man in een militaire pak. Ik ben de psycholoog en ik ga u een paar vragen stellen.
Na mijn confrontatie met de arts vertrouwde ik zijn uitgestoken hand ook niet. In plaats daar van zwaaide ik naar hem. Zo van… hoi.
Er stond een krukje voor zijn bureau.
Zijn eerste vraag luidde:
Wilt u in dienst?
Dit moet een valstrik zijn dacht ik. Koortsachtig zocht ik naar woorden en gecompliceerde zinsamenstellingen om hem te overtuigen van mijn niet capabelheid voor het vakgebied van soldaat. Ja, ja… ik weet het, maar ik ben ook geen schrijver.
Nee antwoordde ik.
Oooo zei hij.
Ik keek hem aan en hij keek mij volkomen gevoelloos aan. Ik voelde de tranen van woede opkomen.
En waarom niet zei hij.
Mijn hemel je hebt je hier prima op voorbereid Rets.
Ik haat geweld stamelde ik.
Dat is mooi, sprak hij langzaam.
En hoe zie jij de wereld dan zonder geweld?
Mijn hemel, wordt dit een filosofisch onderonsje met als doel toch goedkeuren?
Nah, de tijger was los. Mijn kwaliteiten floepten uit mijn mond.
U als lezer trakteer ik op een saai antwoord.
Ik ben tegen geweld. Het is onzinnig dat mensen elkaar te lijf gaan om niks. Wapens moet je verwijderen uit de wereld. Ik heb een plan. Ik heb een groep mensen die precies zo denken als ik en die groep wordt steeds groter.
Iedereen van die groep koopt een pacifistisch aandeel. Met dat geld wordt een schip en eiland gekocht en op dat eiland leven we vreedzaam naast elkaar.
Het was er uit, mijn jeugdig en naïef plan die ik al met zoveel wegzwevende hippies had besproken.
Ik keek hem triomfantelijk aan en wachtte op zijn reactie………
Kijk, zei hij. Mensen zoals jij die zo goed zijn in vredes-dialogen en filosofieën hebben we echt hard nodig….. welkom dus.
Dit deed echt pijn, vernederd in mijn visie, verlaagd in waarderingsschaal,.
U begrijpt dat een echte indo dit niet kan verkroppen. Ik kon me niet verschuilen achter de Molukken, broederdienst, versleten rug dan wel criminele inslag, niet ingedaalde testikels laat staan een dysfunctionerend diafragma.
Ik stond langzaam op en schreeuwde:
Als ik u in dienst zie lopen, dan schiet ik u helemaal dood.
Een nutteloze opmerking wat kun je er voor kopen laat staan verkopen.
Ziehier de kwaliteit van de legerpsycholoog. Hij had mij ontmaskerd, in de val gelokt en zijn antwoord paste precies in zijn plaatje.
Helaas voor u …. U zal me daar niet ontmoeten.