Hoe zwart is mijn verleden
Hoe zwart is mijn verleden.
Ik zou zeggen behoorlijk zwart. Hoe blank ik ook ben of me dat zelf wijs maak, het pigment laat zich niet op een Michael manier wegvagen. Als halfbloed ben ik me bewust dat ik maar de helft van het bloed heb dan dat een blanke heeft. Ben ik een kleurling? Ja zeker want ik heb een kleurtje die veroorzaakt is door mijn achtergrond. Een mix van Duits, Nederlands, Italiaans en een vette scheut Indisch bloed stroomt door mijn aderen met hier en daar een lichte verkalking.
Als je wakker wordt met een twitter van Wierd Duk dan is er wat mis met mijn iPhone 7 met barst. Het moet Apple zijn die mij mij wekt met Wierd alsof ik een volger ben. Niks mis met Wierd alleen een beetje vreemd dat hij bij mij in bed ligt.
Als 2,5 jarige mocht ik per schip van Nederland uit Indonesie komen al waar mijn vader heel wat jaren had gespendeerd aan zijn trouw voor Nederland. Gevangen, berooid en opgevat als deserteur vertrok hij met zijn gezin van 7 naar Nederland.
Top, Suez kanaal dicht en een lening rijker zoals een goede westerling dat betaamt. Een dikke vette lening was wat mijn ouders kregen van de Nederlandse staat, ze hadden geen schuld aan de foute oorlog in Indonesie maar kregen gratis en voor niks wel een schuld, voor goede diensten. Terug te betalen in termijnen die een grote wissel zouden trekken op ons verblijf in Nederland.
Opvallend vind ik nog steeds mijn maagdelijke reis naar Curaçao op mijn 21 ste. Met mijn bitchie ex die volgepompt zat met de bloederige olie van Shell kwam ik op een eiland met veel cactussen, divi divi bomen en ezeltjes. In een winkel wilde ik een spijkerbroek kopen maar de twee aanwezige verkoopsters leken mij niet te zien. Als ware het blinden bleven ze maar met elkaar praten. Na 10 minuten de winkel maar weer uitgelopen met als interpretatie dat ik te wit was. Onzin vertelde me een lokale inwoner. Deze mensen krijgen gewoon het lage minimum loon of ze nou wel of niet wat verkopen. Geen prikkel voor hun sanka om in actie te komen. Ik geloof er helemaal niks aan. Ik twijfel of het niet mijn schuld was. Ik eiste niet hun aandacht, misschien had ik ze niet eens gegroet.
Terug naar Nederland na een sublieme vakantie op dat Goddelijke eiland, kregen de passagiers allemaal een folder. In deze folder werden vragen gesteld o.a.:
Bent u van plan zich te vestigen in Nederland?
J/N
Vervolgens kreeg je een adres waar je meteen een vergoeding kon krijgen ter ondersteuning van je vestigen in Nederland en een adres om in aanmerking te komen voor huisvesting.
De Indo-verhuizers kregen een lening die tot de laatste cent terug moest worden betaald. Geeft niet mijn vader heeft keihard gewerkt om zijn “schuld” af te betalen.
Mijn eerste herinneringen omtrent mijn omgang met de blanken komen uit mijn leven in een klein dorp. We waren daar de eerste “zwartjes” en het zou me niet verbazen als we ook de laatste zwartjes waren. Ik ben wat uitgescholden door schattige boerenkindjes. Meestal natuurlijk leeftijdsgenootjes die het zwarte haar van mij interpreteerden als duivels in combinatie tot de donkerbruine ogen. De bekende pest-serenades heb ik allemaal wel meegemaakt. Zwarte Piet, pinda pinda poepchinees.
Op een gegeven moment valt er niks meer te treiteren en ontstaan er heerlijke kinderlijke vriendschappen. Ons gezin werden de zwarte boertjes van het dorp. Niet geaccepteerd door iedereen maar wel door genoeg dorpelingen. Als kind heb ik daar een prima jeugd gehad en vond het jammer dat we toen ik 8 was gingen verhuizen. Ik heb van binnen mijn ouders uitgemaakt voor alles wat fout is omdat ik geen afscheid wilde nemen van mijn dorp en op weg ging naar Bussum naar een flatje op vier hoog zonder lift.
In Bussum herontdekte ik het pesten weer. Bij gym werd ik als eerste gekozen omdat men er van uitging dat mijn huidskleur verraadde dat ik wel zeer lenig moest zijn: ” tenslotte had ik in dat warme land geleefd in een oerwoud en moet ik wel in staat worden geacht behendig een tropenboom te kunnen beklimmen”. Inderdaad was ik de beste touwklimmer van de zaal gedreven door aanpassing en erkenning.
Op voetbal was ik te bescheiden en vergat men mij aan te spelen. Mijn vader weet dat aan het gebrek aan talent, maar ik weet wel beter. De weinige foto’s die mij aan het werk laten zien als voetballer laat een gefrustreerde jongeman zien die de tijd staat af te tellen. Met 22 man in een veld maar toch zo alleen. Ik verzon verschillende smoezen om maar niet te hoeven spelen. Geloof me ik ben gek op voetbal en ik train zelfs twee elftallen.
Ook in Bussum bleek dat pesten, omdat je anders gekleurd bent, uiteindelijk gaat vervelen. Mijn huid werd witter en de blanken roder. Mazzel dat iedereen bruin wilde worden en uren verbleven in een zinderende zon.
Natuurlijk blijven er altijd signalen die mij doen beseffen dat je anders bent en ik onderschat de vernederingen die anderen die meer pigment hebben nog elke dag moeten ondergaan. Discriminatie is “vout”. Niet meer doen zou ik zeggen. Hoe zwart is mijn verleden.
Jammer al die boosheid zonder het probleem te verkleinen. Mensen lopen bijelkaar weg terwijl het naar elkaar luisteren volgens mij kan helpen. Het gaat niet om gelijk hebben maar om gelijk zijn.
Hoe blij moet je zijn als je eerste ex zegt dat ik ondankbaar ben omdat zij tenslotte met mij ( een gekleurde) een relatie was begonnen. Deed me niks want ik was toch van haar af. Ik dacht aan haar vader die op het warme eiland dik verdiende bij de Shell en die mij onvoorwaardelijk accepteerde omdat ik ook hem accepteerde. Zijn dochter had het daar een stuk moeilijker mee.
Weet ook zeker dat mijn eerste ex nu volledig afstand zou nemen van haar uitspraak uit die tijd.
Op Twitter blijk ik een volger te zijn van mensen die vol zitten gepropt met haat omdat hun ras bedreigd wordt. Hier geen onderscheid in kleur want beide hebben er last van.
Geconfronteerd met ons verleden willen we die het liefst vergelden dan vergeven. Geconfronteerd met het verleden willen we die het liefst vereren dan veroordelen. Hoe zwart is mijn verleden?
Dat de mens inmiddels zeer verdeeld is, is een enorme misvatting. We waren al verdeeld alleen het komt steeds dichter bij je eigen voordeur.
Van links naar rechts zoeken we de uitersten van beledigen en verdedigen.
Elke kleur lijkt zich te bekennen.
Dichters op de Dam die strijders worden en vallen in een diep agressief verhaal.
” Bel je backup, want me backup staat klaar
De Balkan strapped up, staat klaar
Ik heb wat Turken en die staan allang klaar”
Veel onschuldiger dan het lijkt maar schuldiger dan het voelt. De emotie slaat niet in de pan maar in de hoofden van ons allen.
De Afrikanen boden zelf de slaven aan als ruil voor de handel. Het was niet zo dat de Europeanen dachten laten we eens zwarten gaan halen.
Hier kan van Dissel nog een wetenschappelijk puntje aan zuigen. Het bestempelt wat we geleerd hebben in onze oude geschiedenisboeken. Maar waar gaat het over? Het gaat over de ellende die deze slaven hebben moeten doormaken. Je kan de kleinkinderen van de slavenhandelaren 1 voor 1 de kop afhakken. Kijk dat voelt al een stuk beter, niet dan?
Shit, laat ik het nu gewoon bij mezelf houden. Het is in mijn hoofd geslagen, uw hoofd ziet er nog prima uit.
Flarden vol haat in Twitterstijl, geen stijl maar veel te steil.
Hoe zwart is mijn verleden.