Agressieve burgers (2)- oplossingen

Maar wat nu? Waar is de oplossing? Meestal wordt naar de overheid gewezen voor een maatschappelijk probleem en moeten er wetten voor worden gemaakt. Als we hier aan wetgeving denken, dan zou voor mij het onderscheid burger en politicus, of anders gezegd: de voorkeursbehandeling van politici, uit de wet dienen te worden geschrapt. Een politicus draagt juist een grotere verantwoordelijkheid in wat hij of zij zegt en doet dan een burger. Daarmee heeft een politicus meer invloed, ook ten goede met het juiste voorbeeldgedrag.

Eerder bepaalde de rechter over uitspraken van de heer Wilders (ik kan er niets aan doen dat hij het verkeerde voorbeeld is en blijft) dat deze grof en denigrerend waren, maar toegestaan want gedaan in een politieke context. Dus discriminatie, en als er iemand wat van discriminatie weet …..

Ook kan de rechter bij het bepalen van de strafmaat tevens een verplichte cursus ‘zelfbeheersing en respectvolle omgangsvormen’ voorschrijven. Het zal de daders eerder behoeden voor recidive.

Maar ook de sociale media kunnen wel wat meer opletten en een zelfregulerend systeem in het leven roepen om extreme scheldpartijen en (doods)bedreigingen te verwijderen, tot zelfs tijdelijk het account blokkeren. Bij herhaling van wangedrag is sluiting van het account een optie, maar dan wel opletten dan iemand niet onder een andere naam dezelfde bagger over een ander kan uitventen (middels identificatieplicht).

Helaas zijn de advertentieopbrengsten leidend bij de social media, dus lijkt autoregulatie nog ver weg bij o.a. Facebook, Twitter, Tiktok, Instagram of hoe zij verder ook mogen heten. Daar kan dan wel een adverteerder eisen gaan stellen over waar de eigen producten of diensten worden uitgevent, maar niet daar waar baggeruitspraken worden gedaan. Daar heb ik echter nog nooit van gehoord, waardoor de indruk ontstaat dat de doelgroep waaraan geld wordt verdiend er niet toe doet.

Alles bij elkaar is het een mentaliteitskwestie. Dat betekent niet dat we de handen maar in de lucht moeten gooien en hopen plus bidden voor een grotere bewustwording bij agressievelingen.

Over de verdere oplossing kunnen we alleen maar hopen dat politici zich beter gaan gedragen, zodat zij een ander voorbeeld geven en daarmee meer respect en vertrouwen (leren) verdienen. Als zij in gezamenlijkheid een omgangsprotocol opstellen waar zij zich aan zullen houden, dan kunnen zij elkaar daarop aanspreken en overtredingen sanctioneren. Daarmee ontstaat in de politiek een voorbeeld van hoe in de samenleving een gezonde en respectvolle omgangskant kan worden ontwikkeld.

Een meldpunt met onmiddellijke publicatie van overtredingen plaatst de grensoverschrijder direct in de maatschappelijke schijnwerpers (in plat Hollands: ‘naming and shaming’).

Voorts kan elke burger zichzelf een uitingsbeperking of grotere zelfbeheersing opleggen. Dat zal niet vanzelf gebeuren, maar wel op basis van goede voorbeelden (aan de voorkant) en rechterlijke uitspraken (achteraf).

Hoe goed een SIRE-campagne ook is, het zal het probleem niet oplossen. Wel de bewustwording stimuleren. Op die manier kunnen we als burgers zelf ook reageren als iemand een grensoverschrijdende uitspraak doet, dan wel een bedreiging uit. Maar zo’n sociale controle-mechanisme is in de loop der jaren helaas door agressieve reacties in onbruik geraakt.

Met een set van voorbeeldgedrag en publicaties daarvan, sancties binnen organisaties op omschreven grensoverschrijdend gedrag, voorlichtingscampagnes in organisaties en samenleving, maar ook een grotere zelfbeheersing en sociale controle, moet het mogelijk zijn een deel van de agressie te verminderen. Heel veel succes en een hoogscorende resultaatgerichtheid toegewenst!

Auteur: Guus.