Asbest niet best

 

We kopen er niets voor als we weglopen van onze verantwoordelijkheid.

Asbest slachtoffer Lourens van den Akker uit Utrecht wil van de gemeente weten waar hij aan toe is..

Hij wil graag smartengeld ontvangen van de gemeente omdat hij tijdens zijn werk in aanraking kwam met Asbest.

Hij heeft ook het dodelijke asbestkanker opgelopen.

De gemeente Utrecht zegt vooralsnog niet aansprakelijk te zijn, de advocaat van van de Akker denkt daar heel anders over.

De advocaat Ruers is gepromoveerd op een proefschrift waarin hij uiteenzet dat er de komende jaren zeker 10000 mensen zullen overlijden aan asbestkanker.

Hij beweert dat de overheid dat had kunnen voorkomen. Deze vorm van kanker openbaart zich pas na 30 tot 40 jaar. De besmetting was meestal opgelopen in een tijd dat men nog niet op de hoogte was van de gevaren..

Ruers beweert nu dat er al in 1966 signalen waren die ook de overheid kenden.  De signalen wezen er op dat inademen van vezels asbest levensgevaarlijk waren.

Pas in 1993 kwam er een volledig verbod op het gebruik van alle soorten asbest.

Niets is zo vervelend als proberen je recht te halen. De erkenning van het maken van fouten lijkt altijd lastig dat zien we in een heel breed gebied. Denk maar aan de misbruik zaken in de wereld van de religieuze goden en dienaars. Iemand die kanker heeft kun je niet beter maken met wat geld. Nog moeilijker is het bepalen van de hoogte van het smartengeld.

Het is bitter, heel bitter dat mensen zijn blootgesteld aan deze zooi en hun leed dient altijd zoveel mogelijk te worden verzacht en dat zal Utrecht echt wel gaan doen, of niet? Anders verkopen we toch gewoon de Dom.