Autisten op vakantie

Aangezien in mijn gezin autisme voorkomt durg ik te stellen dat ik dat zelf ook ben.

Via de genen van mijn voorouders en via mij nu ook neergedaald in de hersenen van mijn kind.

Onbegrijpelijk dat er zoveel mensen rondlopen met een vorm van autisme en dat ze dat niet weten, laat staan dat hun omgeving dat weet.

Ik heb het dan wel over een min of meer lichte vorm van autisme. Het niet begrepen kind, het bange kind, het weinig vriendjes hebben kind, het prikkelgevoelige kind.

Natuurlijk zijn dat geen bewijzen dat je autisme hebt, integendeel, het zegt eigenlijk helemaal niets, maar het zegt ook niet dat je het niet hebt.

Mijn zoon wil alles weten over zijn vakantie. het liefst wil hij de complete vakantie uitgestippeld voor zijn neus hebben. Structuur en nog eens structuur. Prima natuurlijk alleen ik haat structuur. het maakt een robotwereldje van zijn en ook mijn omgeving.

Wat is het heerlijk om te praten met een 8-jarige autist die probeert te begrijpen wat de wereld is.

De wereld zonder voorspelbaarheid, maar met zoveel context variabelen. Kan ik ze allemaal leren aan hem.. Donder op, dat gaat never nooit lukken. Hij leert graag, zonder dat er enige vorm van dwang is, integendeel. Ik haat dwang en leren als verplicht nummertje. Het is de doodstraf voor de autist in zijn voor ons kwetsbare fantasie. De verbanden die gelegd worden door mijn zoon zijn uniek en getuigen juist van veel fantasie.

De letterlijkheid waarmee hij werkt dwingt zijn omgeving goed te formuleren.

De tuin heeft een flinke beurt nodig is voor ons prima te plaatsen in een herkenbare en geaccepteerde vertaling. De tuin moet nodig eens opgeruimd worden is een dergelijke plausibele vertaling.

Mijn zoon denkend vanuit 8 jaar en het geleerde komt in verwarring.

Een beurt krijgen is gekoppeld aan vinger opsteken dan wel pictogram op de hoek van je tafel zetten.

De tuin is aan de beurt, voor wat?

We dienen dus meer informatie te geven zonder dat de boodschap alleen maar meer verwarrend gaat worden.

Dus niet, de tuin moet eens goed onderhanden worden genomen.

Deze informatie levert alleen maar meer spaghetti op.

Tegenwoordig praten we samen over autisme en probeer ik hem uit te leggen wat dat inhoudt.

Hij ontdekt zijn eigen leven in een ander leven. Het leven, niet zijn keuze, waar hij de zorg is. De zorg die wij hem willen en kunnen geven. Wel of niet gesteund door zorg op maat. Momenteel telkens minder maat.

De snelheid is niet zijn snelheid. De woorden gaan te snel, de verwachtingen worden telkens hoger. je ziet dat er steeds meer mensen gaan afhaken en niet meer mee kunnen komen in een veeleisende omgeving.

het ontbreken van warmte en acceptatie blokkeert de ontwikkeling van de autist.

De vakantie is een feest. Hij vraagt hoe diep het zwembad is? Ook wil hij graag pony rijden.

We nemen zijn fiets mee en zijn autisme…geen punt.