Brabantse pastoor neemt de benen.
Er was eens een pastoor uit Asten
Die moest heel snel weer verkassen
Laat ik daar maar mee stoppen. Een pastoor die een erfenis krijgt is een rijke pastoor. Tja, daar dachten anderen weer anders over. Volgens het bisdom mag je als pastoor een erfenis niet aanvaarden. Je mag hem wel aanvaarden maar dan zeker geven aan het bisdom.
Maar goed de familie was het er niet mee eens. Je voelt je knap lullig als er een aanzienlijk bedrag verdwijnt in de zakken van zo’n armetierig pastoortje. De geplande verbouwing kan niet meer doorgaan en je vertrouwt het voor geen sikkepit.
Eigenlijk wel een logische reactie. Het is maar goed dat mijn familie absoluut niet rijk is. We hebben genoeg liefde, zei mijn vader altijd. Nou daar had hij trouwens ook geen gelijk in. Maar goed de boze familie is naar de rechter gestapt maar die vond gewoon dat de pastoor de erfenis mocht houden. De pastoor had hem aanvaardt als privé persoon. Gek toch? Wat voor verhouding had hij dan met de overledene?
Dag mevrouwtje ik kom samen met God maar ik pak het geld wel aan
Kan ik effe vangen?
Hoe fout, kun je dit beoordelen? Linkelinks zit er natuurlijk helemaal naast. De arme pastoor wordt afgeschilderd als een viespeuk die op een geraffineerde manier geld afhandig heeft gemaakt van een weerloos stervend slachtoffer.
De pastoor verdedigt zich met verve. “Ik heb me altijd aan de goddelijke regels gehouden, ik heb kinderen gedoopt, uitvaarten heb ik subliem begeleid, ik heb mensen “verbonden”, dag en nacht was ik bereikbaar.
Linkelinks kan zich vergissen, maar is dat niet gewoon zijn werk? Is dat niet wat hij uit naam van God, Christus Allah en wie of dan ook doet?
Laat het helder zijn als je naast je Goddelijke verplichtingen ook nog een privé relatie wist op te bouwen met je “klant”, zeg maar vriendschap, dan zou ik zeggen