Breek me de bek niet open.

Wat zo mooi had moeten worden lijkt uit te monden op een rotte kies en slechte adem.

De tarieven voor de tandartsen werden vrijgelaten. Een goed initiatief om te zorgen dat wellicht de prijzen naar beneden zouden gaan.

Niets is minder waar, de prijzen stegen. De verschillen tussen de verschillende tandenbeulen liepen zwaar uiteen.

Menige behandeling leek een “brug”te ver. De consument had het nakijken en stond met zijn mond vol tanden.

De vrije concurrentie leek meer te leiden tot prijsafspraken en de tandartsen leken zich te ontplooien tot doorgewinterde beroepsbelazeraars. De tandenfee zal zich kapot geschrokken zijn.

Het lijkt wel alsof juist tijdens de recessie beroepsgroepen zich over de ruggen van jantje modaal en lager zich rijk willen rekenen.

Mijn eerste reisje naar Bulgarije is al geboekt. Een brug inclusief hotel voor maar 500 euro.

Laat de stucadoors maar hierheen komen, wij gaan wel naar al die oostblok landen waar de tandarts nog tandarts is en niet een opgeklopte gebitsrenovateur.

Voordat je in de stoel zit ben je al 50 euro kwijt en wordt je overgeleverd aan mondhygieniste die je tandvlees laat omkrullen. Oh ja, die 50 euro is de werking van de vrije markt-economie.

Mijn tandarts doet het helemaal keurig maar enige vorm van onderhandeling is niet mogelijk.

Tandartsen zouden eigenlijk meer moeten concureren op prijs dan dat ze nu hebben gedaan.  De kwaliteit is gewoon goed en eventueel bleken ze uw tanden ook nog.

Maar laten we eerlijk zijn, we laten gewoon onze tanden verrotten en schrikken dan van de prijs die we moeten betalen voor de broodnodige renovatie. Mijn gebit is nog erger dan mijn auto.

De tandarts verdient waar die voor werkt, de afgelopen tijd had ik de idee dat ik betaalde waar hij niet voor werkte.

Terruggaan naar vaste tarrieven doet even pijn, maar ik zou zeggen even de kiezen op elkaar en die audi gewoon weer de deur uit.