Conflict Israël-Palestijnen(1): Onvrede
Conflict Israël-Palestijnen(1): Onvrede
Hamas heeft met zijn barbaarse inval in Israël de wereld op zijn kop gezet. Overal ter wereld zijn de gemoederen zeer verhit. Je kunt bijna niets meer zeggen of schrijven of je wordt als verdediger van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid bejegend en veroordeeld of van anti-semitisme beticht. Toch wil ik een poging wagen hoe onze wereldleiders er anders mee hadden kunnen omgaan.
Veroordeling van Hamas, die zich opnieuw als terreurorganisatie manifesteert, voor hun afschuwelijke wandaden is voor de meesten helder. Dat Israël zich daartegen verdedigt is evenmin veel discussie waard.
In dat opzicht hebben beide, zowel Hamas als Israël, geen erg vredelievende historie en actuele positie en het oorlogsrecht respecteren is niet hun sterkste kant. Over Hamas weten we voldoende en het is daarom niet verwonderlijk dat zij als terreurorganisatie worden betiteld. Maar anderzijds heeft Israël ook geen schone handen. De wijze waarop zij illegaal bezette gebieden inlijven bij het land, Palestijnen van hun land beroven of vernielen tot onbruikbaarheid maken en daarmee hun inkomen afnemen, kolonisten een vrijbrief hebben om zonder serieuze vervolgingen de Palestijnen te mishandelen of neer te schieten, het Joodse leger bij een vermoeden van verkeerd gedrag Palestijnse huizen van de vermoedelijke dader(s) en hun familie met de grond gelijk maken, verdient ook niet bepaald de Nobelprijs voor de Vrede.
Toch is er niemand van de andere landen die Israël daarop aanspreekt. Zij mogen hun gang gaan. Talloze resoluties van de Verenigde Naties waarbij Israël tot de orde wordt geroepen, worden, zowel door Israël als die andere VN-landen, compleet genegeerd. Israël wordt als stabiele factor in het Midden-Oosten beschouwd en daarom met rust gelaten.
Daarmee zijn de andere landen ook verantwoordelijk voor het al jaren uit de hand lopen van de situatie en tevens voor alle onnodige burgerslachtoffers aan beide kanten, zowel van Israëlieten als de Palestijnen en zowel in het verleden als in het heden en de toekomst.
Daarmee is opnieuw het Palestijnse volk ontkend en dat al jarenlang, net als bij de verdeling van het gezamenlijke land in 1947 door de VN en het Verenigd Koninkrijk en het daarop volgende uitroepen van de Israëlische staat. Dat de Jodenvervolgingen in aanloop en tijdens de Holocaust daar de oorzaak voor vormden is niet verwonderlijk.
Het gesteggel binnen de VN en andere blokken zoals de Europese Unie is mensonterend, terwijl elke dag weer de Israëlische gegijzelden hun leven niet zeker zijn en Palestijnse burgers elke dag van quasi diplomatiek geneuzel over welke terminologie gebezigd moet worden, worden gebombardeerd en van voldoende voedsel, water, medicijnen en medisch noodzakelijke zorg verstoken blijven. En de Verenigde Staten leveren nog steeds wapens aan Israël, maar zouden zich bekommeren om de burgerslachtoffers?
De kwaliteit van de landleiders is ver beneden peil. Zo ook de Nederlandse regering die in deze kwestie met de VN-resolutie niet verder komt dan, na zware onderhandelingen en een verdeelde mening, tot het zich onthouden van stemming bij het voorstel alle gevechthandelingen te stoppen om humanitaire hulp te verlenen. Schaamteloos!
Talloze vredespogingen zijn gestrand, omdat er geen overeenstemming kon worden gevonden over een zogenoemde Tweestatenoplossing, naast de staat Israël een aparte Palestijnse staat. In dat laatste zou de vluchtelingenstatus van de Palestijnen voorbij zijn. Meermalen zijn er oorlogen gevoerd die het conflict alleen maar verergeren. Hamas is niet hetzelfde als de Palestijnse bevolking, zoals de Israëlische regering niet de Israëlische bevolking is. En de Palestijnse en Israëlische bevolkingen zijn wel de dupe van twee leiders die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Arme bevolkingen!
auteur: Guus