De politiek zet de deuren wijd open voor nutteloze zijstappen en slap geouwehoer.
Geruchten vertellen ons omtrent de deal die wellicht gesloten gaat worden. 1 miljard minder naar ontwikkelingshulp.
Dat is de prijs die Rutte gaat betalen om verder te mogen regeren. Het is te zot voor woorden dat je de meest kwetsbaren zowel in binnenland als derde wereldland laat opdraaien voor de crises. Natuurlijk is het niet makkelijk om financiering te vinden voor de gaten die er nu zijn. Keuzes worden gemaakt op basis van politiek en niet op basis van humanitaire overwegingen. Zels Robin Hood had al begrepen dat je moest stelen van de rijken en verdelen onder de armen.
Hoe armer de mensen worden, hoe gevaarlijker het wordt. Honger, angst en geen toekomst maakt de mens tot een gevaarlijk wapen. Er valt niks meer te verliezen. De verhoudingen tussen rijk en arm worden verder vergroot en de zoveelste inzamelingsactie moet ons geweten weer sussen.
Over niet al te lange tijd hebben we het weer over de stakkertjes in de derde wereld, ze mochten groeien tot hoever wij het wilden. Nu gaan wij eerst en draaien wij kranen dicht, strak dicht.
Is het geven van steun aan derde wereldlanden geen weggegooid geld? Het feit dat het altijd weggegooid is geeft ons nog niet het recht om er mee te stoppen. Anders zouden we ook geen problemen hebben hier in Europa. Er is al heel wat geld weggegooid en die landen krijgen alleen maar nog meer steun.
Ik blijf het wonderlijk vinden dat wij alleen maar roepen om bezuinigingen en zo weinig over investeringen. Economie gaat niet beter draaien door geld te ontrekken van de burgers. Diezelfde burgers dienen de economie weer te steunen. Steunen met wat? Ik steun de politiek die durft de burger te steunen, niet als polieke stunt maar als visie.
De poppenkast van Rutte en Geert zal waarschijnlijk goed verkopen, maar ik koop er niks voor.
Schrijf mee met Linkelinks