Hulpje Bisschop verdient een schop
Hij is toch zeker Sinterklaas niet. Nou, zeker niet. De zoveelste hulp van onze Jezus Christus heeft zijn luizige pootjes niet thuis weten te houden.
Hulpbisschop Jan Nienhaus heeft in de jaren 50 tot en met 70 jonge jongens misbruikt. Zo langzamerhand word je er toch behoorlijk misselijk van.
Het beetje vertrouwen die ik nog in de huidige discipelen had heb ik nu wel in de vuilnisbak gedonderd.
Kardinaal Eik is verdrietig dat dit heeft plaatsgevonden.
Mijn hemel, komt hij van een andere planeet. Verdrietig? Hij moet woedend zijn op zijn kornuiten die het niet zo nauw nemen met de seksualiteit en hun eigen interpretatie geven aan inzegening van de jeugd. Woedend moet hij zijn op de zoveelste bekentenis die nu pas aan de oppervlakte is gekomen.
Als ik terugdenk aan al die misdienaartjes die ik heb zien gaan en komen, dan denk ik dat daar heel wat mee aan de hand was. Nee, nee er zitten vast ook goede priesters, dominees, paters, kosters en bisschoppen tussen.
Verdrietig, is niet het juiste woord. Ik zou acuut mijn Godskleed aan de wilgen hebben gehangen.
De kerk maakt haast zich wel om te verklaren dat Nienhaus geen bisschop was toen hij misbruik pleegde. Tja, dat maakt het een stuk beter verteerbaar.
Betekent dit dat de ballotagecommissie niet zo goed heeft gewerkt? Of was het juist een pre?
Nog geen twee weken daar voor werd bekend dat de beschuldigingen dat bisschop Jo Gijsen het lekker vond om twee jonge jongens te betasten volledig op waarheid berust.
Van Jo Gijsen tot Jo Grijpze. Jo leeft niet meer en zal wellicht voor de hemelpoort zijn handjes hebben moeten aanbieden aan de Heer. Die zal er even aan ruiken en hem bestraffend aankijken.
Hier word ik heel verdrietig van!