Minkes van de COR mist een sleutel
Rob Minkes van de COR (-voorzitter) van de Dienst Justitiële Inrichtingen is van mening dat “boeven” die hun eigen celsleutel in bezit hebben geen betere “burgers” worden.
Linkelinks denkt dat Minkes volkomen gelijk heeft. Minkes stelt tevens dat gedetineerden veel makkelijker hun criminele activiteiten kunnen voortzetten vanuit hun detentie adres.
Net als de voorzitter van de COR (centrale ondernemingsraad) denkt Linkelinks dat het niet anders is dan een ordinaire bezuiniging.
Het “loslaten” van gedetineerden op deze manier is natuurlijk prima als je er navenant voldoende personeel op zet om het “boeltje” in de gaten te houden. Volgens Minkes gebeurt dat dus niet.
Een mooi idealistisch plan maar uitgewerkt op een tekentafel met als hoofddoel bezuinigingen.
Minder bewaarders op meer gedetineerden.
Therapeutisch gesleutel bestaat al jaren binnen de gevangenissen en hebben wisselend succes. De realiteit is dat de gedetineerde binnen no-time weet hoe hij of zij misbruik kan maken van zijn of haar vrijheden.
Natuurlijk is het lastig om al binnen de bajes te beginnen met het toewijzen van meer verantwoordelijkheden aan de gedetineerde. Het niet kunnen omgaan met, verantwoordelijkheden en de daar aan gekoppelde normen en waarden is met stip het grootste probleem van een doorsnee gedetineerde. Het lijkt Linkelinks nogal hypocriet om te denken dat dat met het geven van een celsleutel ineens beter zal gaan.
Natuurlijk is het waanzinnig goed om gedetineerden te begeleiden naar een succesvolle terugkeer in de maatschappij.
Helaas blijkt dat veel gedetineerden wat betreft de invulling daar een heel ander idee over hebben.
Het voorkomen van detentieschade is wat het doel is moet zijn en blijven.
Wil je meer, dan zul je meer moeten investeren en niet de bewaarders in de kou laten staan.
Het beeld wordt geschetst dat de gedetineerde telkens meer mag en de bewaarder telkens minder dan wel meer moet.
Het “bewaren” het “sleutelen” het “bejegenen” hebben hun kracht allang bewezen. Je kan zeggen dat dat de kracht van het “bewaar-systeem” is. Je ziet dat de ingezette bezuinigingen deze competenties hebben uitgehold en het vak van bewaarder hebben gedegradeerd.
Minkes geeft aan dat het sleutel experiment nog niet voldoende is onderzocht en dat slachtoffers zich zullen afvragen waar ze het gevoel van genoegdoening vandaan moeten halen.
Hiermee heeft Minkes de sleutel in handen. Hij zal als voorzitter van de Cor moeten bedingen dat er onafhankelijk onderzoek gedaan zal moeten worden. Onafhankelijk en dus niet eentje die ruikt naar “het keuren van het eigen vlees”.
Los daar van zul je altijd het vertrouwen moeten hebben van je personeel in de eerste ring. Is die er niet dan doe je wat verkeerd.
Iets doen we niet goed
Appels met peren vergelijken is niet goed, maar kijk eens naar de enkelband. Met veel geschreeuw naar binnen gehaald. Het heeft veel banen gekost. Criminelen konden zonder moeite hun band doorsnijden. Kort gezegd de enkelband rammelde.
Hebben we problemen met files bij de balies van Schiphol dan sturen we er bewaarders heen. Fijn, dan hebben ze tenminste werk. Gelul, ze hebben gewoon werk.
Meer vrijheden voor gedetineerden is prima mits er navenant ook veel meer wordt geïnvesteerd in hun bewaarders.
Al jaren worden er virtuele sleutels aangeboden aan onze gevangenen. De één wat succesvoller dan de andere maar gekenmerkt door gedegen onderzoek en in investering.
De meeste van deze “experimenten” werden gestopt i.v.m. het ontbreken van “meetbaar” succes dan wel bezuinigingen.
Eigenlijk zien we nu het omgekeerde: “Hoe kun je bezuinigen met het argument dat het een experiment is?”
Wat Linkelinks betreft blijft de (cel) “sleutel” in handen van de bewaarder.
Minkes van de COR heeft wellicht ook de sleutel in handen maar nu nog het juiste sleutelgat vinden.
