Ik zit vast, omdat u mij wilde vastzetten. Ik hoor hier niet thuis. Het was ook mijn oorlog niet. Ik erken dit tribunaal wel en ook weer niet. Mijn gezondheid is ook niet meer zo best.
De oorlog komt mijn keel uit. De pastoor keek hem aan en zei ” spijt is een relatief begrip”. Ik u niet begrijpen prevelde Mladic. Ik ben gewoon opgekomen voor mijn volk en vaderland, ik wilde die oorlog niet.
Waarom wilde u die oorlog niet vroeg de pastoor. Kijk het zit zo. Mijn vrouw had in die tijd een verhouding met een niet servische man, tja en dat hoort niet. In ieder geval niet in mijn belevening.
Bullllll Shit zei god. Dat gaat niet werken zo. U heeft dus spijt. Spijt voor al die zinloze doden? Spijt voor de genocide.
Ja meneer god, zei Mladic. U begrijpt de ernst van deze zaak niet. Ik begrijp het wel God, maar ik ben ook een baby geweest. Ik heb ook gewoon gehuild. Ook een tante heeft me vastgehouden en me lieve woordjes in mijn oor gefluisterd. Ik heb ook gelachen om een klein hondje.
Gelukkig dat u dat alleemaal ook heeft gehad, maar het heeft niet geholpen. U heeft een heleboel ooms vermoord.
Ik ga u veroordelen tot het levenslang bidden en prevelen van genade gezangen.
Ik zing God ik zing vanaf morgen.