Vrouw(on)vriendelijk
Vrouw(on)vriendelijk
Vrouwen laten terecht hun Voice horen over misstanden in hun bejegening. Niet alleen in de entertainmentindustrie, maar ook op de werkvloer, thuis en daarbuiten. Overigens raakt dit aan veel meer dan alleen de bejegening van vrouwen. Onze omgangsvormen zijn de afgelopen decennia steeds verder verruwd.
Daarnaast zijn er nog heel veel landen waar vrouwen werkelijk geen cent waard zijn. Groepsverkrachtingen in India bijvoorbeeld lijken nu eindelijk niet meer geaccepteerd te worden, al zijn ze er daar nog lang niet. Vrouwelijke mensenrechtenactivisten in Saoedi-Arabië worden zonder probleem en zonder bewezen beschuldiging vastgezet, al dan niet met walgelijke lijfstraffen. Vrouw(on)vriendelijk.
Het vraagstuk en probleem van niet toelaatbare bejegening van vrouwen – van sissen op straat tot en met gewelddadige verkrachting – is niet nieuw, maar het blijft telkens weer stuitend dat vrouwen zich in dit soort situaties moeten bewijzen als slachtoffer. Omgekeerde wereld.
Dat er nieuwe wetgeving moet komen, die al een tijd klaar ligt, is evident. Toch is wetgeving niet (alleen) de oplossing. Mentaliteiten verander je niet met wetten of externe vertrouwenspersonen (o.a. voor vrouwen die alleen met stiekeme kerels zijn), maar met aanspreken op verkeerd gedrag.
In hoeverre spreken wij bijvoorbeeld collega’s aan als zij een naar jouw maatstaven te seksueel getinte opmerking naar een vrouw maken? En dat hoeft niet direct te gebeuren met een veroordelende blik en uitspraak. Een vraag (mits als zodanig gebracht) is geen oordeel en laat ruimte, maar voedt wel het bewustzijn. ‘Vind je dat een gepaste opmerking?’ en uit de reactie kan een gedachtewisseling ontstaan over waar een grens ligt. Met name van degene tegen wie de uitspraak is gedaan. Die weet zich in elk geval wel gesteund door (minstens één van de) andere aanwezigen. Maar iemand met macht over jou spreek je dan weer minder snel aan, ook niet met zo’n vraag. Vrouw(on)vriendelijk.
En of John de Mol wel of niet goed geantwoord heeft in het BOOS-interview is op zich ook niet interessant. Hij is wél verantwoordelijk voor wat er in zijn bedrijf gebeurt.
Preventie speelt een veel belangrijker rol. Kun je als organisatie niet aangeven dat alles vanaf vrouwonvriendelijke opmerkingen niet gepast is? Zijn daar geen heldere voorbeelden van aan te geven, zodat (nieuwe) medewerkers weten wat kan en wat niet? Kun je in de interne communicatie geen aandacht hieraan besteden, als integraal onderdeel van informatie en uitwisseling daarvan? Dat kan wetgeving voorkomen en is vele malen beter dan wetten die niet gehandhaafd kunnen worden. En floep je er een opmerking uit, waarvan je achteraf denkt ‘kan dat wel’, vraag dat dan aan de persoon in kwestie, zo’n erkenning is veel meer waard dan afstraffen.
Natuurlijk kun je een compliment blijven maken naar een vrouw over haar uiterlijk. Bekenden van je zullen er niets achter zoeken omdat ze weten dat je daar niets meer mee bedoelt. En bij onbekenden voeg ik daar nog wel eens aan toe ‘…maar daar bedoel ik verder niets mee’, zodat de betreffende vrouw er ook niets aan bijbedoelingen van hoeft te denken. Dat lijkt overdreven – en misschien is dat het ook wel – maar als ik erkenning wil geven, vind ik dat een kleine moeite om te doen. Dat geeft duidelijkheid.
Dit voorbeeld geeft ook het verschil weer tussen vertrouwen en angst. Als ik mij vrouwvriendelijk gedraag, of meer algemeen ‘respectvol’, zal een compliment niet verkeerd vallen. Maar als mijn gedrag disrespectvol is naar anderen, dus ook vrouwen, is zo’n opmerking geen compliment meer.
Handelingen gaan weer veel verder. Van schouderklopje tot billen knijpen. Voordat je iemand aanraakt moet je echt weten, dat degene bij wie je dat doet er niets achter zal denken of zoeken. Zelf zeg ik wel eens ‘sorry’, als ik spontaan iemand aanraak (voor alle duidelijkheid: algemene aanraking, geen billenknijpen!), maar dat gebeurt alleen bij goede vriendinnen en vrienden. Vrouw(on)vriendelijk.
Belangrijkste les in de omgang met anderen en zeker naar vrouwen is en blijft: wees je bewust wat je doet en hoe dat over kan komen. En anders: vraag ernaar. Invoelend vermogen is daarbij onontbeerlijk.
auteur:Guus
tekening digitaal: Retsiem