Breek me de bek niet open voor mondkapjes
Breek me de bek niet open voor mondkapjes.
Wat een hel van een tijd. Corona is all over. De wereld lijkt stil te staan en soms ook weer niet. We houden 1,5 meter afstand wat voor sommigen al heel dichtbij is. Normaliter loop ik al met een boog om mensen en jengelende kinderen heen.
Corona moet je niet bagataliseren maar juist in deze tijd van het jaar zijn de gevolgen bizar. Het klimaat zet zijn strijd voort en jaagt de temperatuur omhoog. Veel mensen werken thuis, kinderen en pubers zitten verveeld op hun kamer. Breek me de bek niet open voor mondkapjes.
Ik moet je eerlijk bekennen dat mijn. kinderen weinig moeite hebben met deze situatie. Ze zaten al uren op hun kamer. Helaas kunnen ze nu niet naar het voetbal, geen trainen g geen wedstrijden, maar ook daar is over heen te komen.
Ik was net teruggekrabbeld van een nogal heftige blessure. Een achillespees gescheurd, een onderdeel van je lichaam die verrekte essentieel is. Na twee maanden kon ik weer een beetje lopen en was ik in staat een koppeling in te trappen. Meteen weer aan het werk. Shit, corona. Toch werd ik aan het werk gezet. Ik vervoerde jong volwassenen met een geestelijke beperking naar hun dagbestedingen. Op het programma stond een ritje met 8 personen. Persoonlijk nogal vreemd omdat de meeste dagbestedingen al gesloten waren. Ik appte mijn baas om voor te stellen om desnoods twee maal te rijden om het aantal terug te brengen. Mijn baas is een goede baas en bedankte me voor het meedenken, maar gaf aan dat alles onder controle was. Pfffff dat stelde me echt wel gerust. We hadden natuurlijk beschermende middelen. Een flacon met een desinfecterende gel en hygiënische doekjes.
Met mijn sjaal voor mijn mond en neus plus zonnebril bracht ik mijn sympathieke doelgroep naar hun dagbesteding. Het raam wijd open en onderweg verwijtende blikken vermijdend.
Het heeft niet lang geduurd totdat de ritjes werden afgelast, ik vermoed door boze telefoontjes dan wel een gemeente die mijn baas op de RIVM regels had gewezen.
Geweldig als je nu jong bent en niets te vrezen hebt. Kluwen pubers wurmen zich door de straten en kindertjes hangen aan elkaars snotneuzen in de speeltuin. Ik probeer afstand te houden en vooral niet teveel buiten te komen. Ik lees wat mijn vrienden hebben te schrijven over “het nieuwe leven”. Sommigen zien het als een samenzwering van links anderen verwijten rechts onvoorzichtigheid. Mijn groep apps lopen vol met walgelijke moppen over de corona in elke willekeurig onderwerp: seks, vakantie, scheiding, overspel, tongen en ga zo maar door. Ik hou me daar ver van. Nou eigenlijk niet helemaal. Ik kon het niet laten. Een vriend vroeg in een groeps-app hoe het met me ging. Na een paar seconden typte ik: “Ik lig in bed met Corona”, het bleef te lang stil in de app. Ik haastte me om maar snel te verklappen dat Corona de naam van mijn nieuwe vriendin was. Een slechte grap dus, een hele slechte.