Hallo we zijn er weer
Hallo we zijn er weer. Beetje vreemd, ze verlaten ons land om te vechten voor hun geloof. Ze moorden en doen wat ze niet mogen doen. Ze nemen vrouw en kinderen mee en betrekken die ook bij hun strijd.
Ik wil niks met ze te maken hebben, ik wil ze niet meer zien. Nederlanders die wat mij betreft geen Nederlanders zijn. Maar nu hebben ze de strijd verloren en zijn er veel gevangen gezet. Met zijn allen roepen we dat ze daar berecht moeten worden. Zo ver mogelijk weg van ons landje. laten ze daar maar creperen ze hebben het verknald.
Iets wat je kan verwachten wil ik niet verwachten. Ze willen weer terug. Ze willen hier komen het land waar ze heroïsch uit vertrokken zijn. Ten strijde voor het geloof en bedrog. Eerlijk gezegd snap ik geen zak van wat er nu eigenlijk aan de hand is. Ik snap niet waarom ze weg zijn gegaan en nog minder snap ik waarom ze hier terug willen komen. Bijna heel Nederland lijkt ze uit te kotsen. Maar, hallo we zijn er weer. Vrouwen willen terug om hier berecht te worden. Schattige kindjes, Nederlandse kindjes ze moeten toch terug kunnen. Ja, zegt de VVD, maar dan wel zonder de moeders. Als je de kinderen terugneemt dan heb je de moeders er gratis bij. Wat een verschrikkelijk dilemma.
Geloof me dit is niet mijn favoriete onderwerp. Ik heb het liever over CO2 en onderwijs stakingen, maar dat lijkt zoveel minder dan dit helse vraagstuk wat eigenlijk geen vraag mag zijn. Het gedeelte “stuk” klopt wel. Nederland lijkt stuk, het loopt niet goed meer. Ik wil geen terroristen in mijn achtertuin, zelfs niet in onze gevangenissen. Laat ze lekker daar blijven.
Of toch niet? Misschien hebben we toch ergens diep verscholen een verantwoordelijk gevoel om ze te berechten hier in Nederland. Ze hebben ons hier verraden laat ze zich dan ook hier maar verantwoorden.
Hallo we zijn er weer.