Links ziet u een molen mevrouw
Links ziet u een molen mevrouw.
Het is het werk van een sukkel, maar die in ieder geval nog oog had voor de schoonheid van Nederland. Als een gesmolten taart lijkt het landschap te smelten uit de lucht.
Een molen die wellicht niet meer kan draaien maar er gewoon mag zijn. Iedereen mag hier zijn. Echt iedereen ook al ben je geen vluchteling.
Het is toch raar dat we bang zijn voor vluchtelingen, we moeten bang zijn voor boeven en struikrovers. Niet voor bellende en filmende vluchtelingen.
Hun smartphones hoog opgeheven hun eigen landing gefilmd in HD.
Komend in een land van molens, klompen, tulpen uit Turkije en een pukkel onder je neus.
Formeren rond de molen, draaiend om de hete brij. Blijkens het gevoel van de informateur zal de wind de wieken niet in beweging krijgen.
Ze beginnen volgende week. Een foto van het land. De zorgen van Nederland en zeker ook migratie. De moeilijke onderwerpen niet schuwend, maar er wel om heen draaien.
Ploumen, scheurt uit haar eigen knipperende schaduw. Geen pleur op maar gewoon klootzakken zijn het. Klootzakken die hun eigen mensen laten verhongeren.
Nee, hier in Holland heeft niemand honger. Hoogstens honger naar macht en angstig voor onmacht.
Korte zinnen en diep pulken geeft alleen maar rommel. Lange zinnen en oppervlakkig geneuzel is de nieuwe trend.
We kunnen kijken naar afschuwelijke beelden van triestheid. Magere kinderen nog magerder dan mager. Telefoon panels ontvangen de miljoenen toezeggingen.
Nederlanders komen in beweging en laten de molens draaien.
Molens van begrip en links zie u een molen, dus het is echt waar.
Hoe lang duurt het eer we de zielige kindjes huppelend en lachend zien lopen achter hun moeder.
Hun moeder, droog gebrand, gortdroog zonder moedermelk omdat hun eigen moederland is verkocht aan een stelletje malloten.
De molen draait en Nederlanders lijken zich niet om te draaien niet weg te draaien van de stofwolken die we zelf hebben veroorzaakt.