Corona honden zijn mijn favoriet
Corona honden zijn mijn favoriet. Heb ik wat tegen honden? Nee, niet echt. Ik zal er nooit één nemen. Voor honden voel ik niks, eigenlijk irriteren ze me. Ze zijn opdringerig en zo verschrikkelijk dom.
Neemt niet weg dat veel mensen honden houden als ware het hun eigen kind. De honden blijven braaf bij het baasje lopen en zitten wanneer ze moeten zitten. Zolang ze maar niet op mijn bank gaan zitten. Een vettig en besmeurde achterkant is niet aan te bevelen nog los van de kwijl die tergend langzaam uit de bek dwarrelt. Corona honden zijn mijn favoriet.
Maar goed, ik heb dus niks tegen honden, meer tegen hun baasjes. Sinds corona beweeg ik meer wat zich vertaald in elke dag een paar kilometer wandelen. Apple watch om en koptelefoon op de kop met dronken gebral van Kings of Leon. Heerlijk de meters vliegen weg en de vitamine D stroomt mijn bloed in. Ik heb veel vitamine D nodig omdat volgens mijn persoonlijke dokters-assistente de bloedtest uitwees dat ik een dramatisch tekort aan vitamine D had. Dezelfde dag kreeg ik meteen een overdosis voorgeschreven. Lekker, behalve dan dat de overdosis mijn darmen leken te verstoppen en het uiteinde daar van zich niet kon verenigen met de hardheid van mijn afvalstof. Geen nood, voor alles is een oplossing en kreeg ik een drankje voorgeschreven die barstte van de vezels. Je bent wel meteen gewaarschuwd want je systeem moet daar aan wennen en dwingt je om altijd binnen loopafstand van een wc te zijn.
Het zijn maar ongemakken die makkelijk te overwinnen aijn. Elke dag loop ik mijn rondje en kom dan veel medebewegers tegen. Je ziet mensen lopen die eigenlijk niet moeten lopen. Het tempo laag, maar met een gezicht alsof ze continu met een zweep worden geslagen. Ik besef me eigenlijk meteen dat wellicht anderen ook hun gedachtes hebben als ik hun passeer.
Sinds corona is het aantal lopers met een hond enorm toegenomen. Alleen al in mijn eigen buurt zijn er meer honden bijgekomen dan pakketbezorgers. Ik heb een buurman die het zo onwennig vond dat hij zijn coronahondje uitliet op zijn privé parkeerplaats van 5 bij 2,5 meter. Onwennig liep hij met de coronapup en met zijn biologisch afbreekbaar poepzakje. Hij durfte mij ook niet echt aan te kijken en mompelde iets van “ kinderen wilden het zo graag”. Corona honden zijn mijn favoriet.
Wat je dus ziet zijn veel ongetrainde honden met nog minder getrainde baasjes. Na 3 weken eigendom begint de verveling toe te slaan en verdwijnt de hond weer van de eerste plek en staat de Iphone weer op één. De hond dartelt om het baasje heen, driftig op zoek naar aandacht en een gelegenheid om te poepen. Tevergeefs want het baasje praat rustig verder en trekt de hond mee. Nog veel vervelender zijn die mensen die net doen alsof het hebben van een hond voor hun routine is. Ze hebben geen oog en geen controle over hun hond. Een hond die achter zijn baasje loopt. Mijn regel zou zijn, zorg dat je hond geen moment uit je zicht verdwijnt. Als ik het baasje en de hond van achter benader stuift de hond ineens op me af en hapt naar me. Vanwege de snoeiharde klanken van kings of Leon schreeuw ik volledig onschuldig “ kuthond rot op”. Het bazinnetje kijkt me kwaad aan en trekt de hond naar haar toe. Ik sta niet te wachten op één of andere niet getrainde hond die in mijn kuiten bijt of zijn spitse snuit in mijn kruis duwt.
Veel eigenaars kennen hun hond goed en weten hoe ze ermee om moeten gaan. Maar sinds Corona is er sprake van wildgroei van ongetrainde baasjes en honden.
Ik word dus langzamerhand weer banger voor honden maar eigenlijk zou ik banger voor hun begeleider moeten zijn.