Egypte geen paradijs
Wat een puinhoop is het daar. Het motto “ken je vijand” is daar niet van toepassing.
Iedereen is daar vijand van iedereen en het buitenland kijkt verbaasd toe.
Chemische wapens, stenen, messen, kogels en heel veel doden is de optelsom van deze revolutie.
Het wachten is op ingrijpen, maar wie gaan we dan helpen? De moslimbroeders, persoonlijk ben ik net zo van de broeders, vind ik te klef.
De gematigde moslims dan, tja die gebruiken wellicht chemische wapens. De Kopten krijgen op hun kop omdat ze tegen de moslimbroeders zijn. Kerken worden vernield en duizenden zijn op de vlucht.
Wat is er toch aan de hand? De verdeeldheid is groot en de onrust nog veel groter.
We hebben al veel te lang gewacht en velen zullen denken, ach laten ze elkaar de kop maar inslaan.
In wezen gaat het nergens over, maar zoals gewoonlijk over macht en het menselijk onvermofen om rustig naast elkaar te leven. Heeft het met geloof te maken? Jazeker, maar het geloof wordt vaak in dit soort van situaties misbruikt om het gelijk te halen of om een rekening te vereffenen.
Is er een oplossing? Oplossingen zijn er altijd maar lijken geen zekerheid te bieden voor de toekomst. De Turken, de Grieken en de Cyprioten kunnen er over meepraten. Ook in Nederland hebben we elkaar voor het geloof de kop ingeslagen.
Zelfs de ruzies tussen protestanten en katholieken waren in mijn jeugd bejende items.
Natuurlijk is het verschrikkelijk wat er in Egypte gebeurd en moet er snel een einde aan komen. Sterven voor je geloof is echt niet meer van deze tijd.