Hij is gewoon een oud lijk.
Dat zegt mijn vrouw na 10 jaar huwelijk tegen al haar vriendinnen. Het is pas echt zuur zoals u in de kranten heeft kunnen lezen dat een vrouw al 1 jaar naast haar dode man heeft geslapen.
De vrouw woont in de Brusselse deelgemeente Anderlecht.
Ongelooflijk maar waar. Liefde tot op het bot, zeg maar. Die man is echt tot het gaatje gegaan. Hij kan in ieder geval elke dag uitslapen. Natuurlijk is er iets aan de hand met deze vrouw en natuurlijk ook met die man. De vrouw kon waarschijnlijk moeilijk afscheid nemen en wellicht ontkende ze eigenlijk zijn dood. Naar alle waarschijnlijkheid is de man een natuurlijke dood gestorven. Natuurlijk was hij dood. De vrouw moet dat toch echt wel gezien dan wel geroken hebben. Nou, zijn er mannen die ruiken hun hele leven al naar de dood. Je kan eigenlijk zeggen dat elke dag een beetje doodgaan is.
Terug naar die vrouw, die misschien elke ochtend nog een eitje voor hem bakte. Verdriet moet hier een rol hebben gespeeld en hoe moet het verder met haar nu haar man werkelijk weg is. Ze zal haar leven weer op de rails moeten zetten zonder haar lijk.
Eerder hebben we natuurlijk ook gelezen over een vrouw die al meer dan tien jaar dood in haar eigen woning lag. Een heel ander verhaal maar op zich raakt het je natuurlijk wel. De over aandacht voor een lijk ten opzichte van totale eenzaamheid in sterven en zonder nagedachtenis. De overeenkomst is dat er achter beide een enorm verhaal schuilgaat.