Mobiliteit minder mobielen.
Mobiliteit minder mobielen. Op 21 januari 2016 heeft de 2e Kamer ingestemd met de ratificatie van een internationaal verdrag van de Verenigde Naties over de rechten van mensen met een handicap. Daarbij gaat het erom dat gebouwen zonder obstakels toegankelijk zijn voor mensen met een beperking. Denk bijvoorbeeld aan rolstoelgebruikers die niet door smalle deuren kunnen of een te hoog stoepje of drempel aantreffen om binnen te komen. Het gevolg is dat ze winkels, restaurants, toiletten en ga zo maar door, niet in kunnen.
Het zou om zo’n 2 miljoen inwoners van Nederland gaan. Dus op zo’n 17 miljoen inwoners een krappe 12 procent van onze bevolking!
Goede zaak denk je dan en dat is ook zo, maar als je wat verder kijkt zie je hoe de politiek met dit verdrag is omgegaan.
Het verdrag dateert uit 2006! Tien jaar erover doen moet kunnen, toch? En de VVD was tegen, want het kon bedrijven op kosten jagen. En ze waren bang voor rechtzaken als niet direct aanpassingen waren uitgevoerd. Zeer valide punt van de VVD!
Het 2e kamerlid, de heer Otwin van Dijk (PvdA), zelf rolstoelgebruiker, diende een Amendement in om toegankelijkheid als wettelijke norm te gaan hanteren. Reden daarvoor is dat de vrijblijvende aanpak van de afgelopen jaren niet werkt. Waarop de VVD zelfs bereid was de complete ratificatie van het VN-verdrag te blokkeren. Moet kunnen!
Als de VVD haar gelijk wil halen, zijn zij meestal wel creatief genoeg om met een tijdpad stapje voor stapje hun buit binnen te halen, maar hier niet. Nee, hele boel blokkeren! Maar gelukkig zijn ze uiteindelijk toch akkoord gegaan (ik weet niet welk wisselgeld ze er voor binnen hebben gehaald, mocht de heer Van der Steur daarom blijven?).
De heer Van Dijk sprak achteraf over ‘een historische dag voor mensen met een beperking’.
Overigens heeft onze zeer gewaardeerde staatssecretaris de heer Van Rijn (PvdA) van Volksgezondheid (hoe ‘gezond’ ga je met het ‘volk’ om) ook een duit in het (rug)zakje gedaan met zijn weigering bedrijven iets te willen opleggen.
Maar wel achteraf zijn 2e kamerlid en partijgenoot de heer Van Dijk napraten door het aannemen van het verdrag te benoemen als ‘met recht een zeer betekenisvol moment voor heel veel mensen, voor mensen met een handicap, maar ook voor hun dierbaren’ en een ‘bevestiging dat iedereen meetelt, toegankelijkheid wordt hiermee vanzelfsprekend’. Opeens is de heer Van Rijn dus genezen en dat als staatssecretaris van Volksgezondheid; logisch dus…..!
Excuses voor mijn bittere toon, ondanks dat er een goed resultaat is geboekt!