De oudere generatie knijpt als het ware de jongere uit
De oudere generatie knijpt als het ware de jongere uit
Daar zijn we weer. Een letterlijk citaat in het ‘Eigen Huis Magazine‘ (mei 2020) van de Vereniging Eigen Huis uit de mond van de weledelzeer- en hooggeleerde heer dr Peter Boelhouwer, professor woningmarktbeleid aan de Technische Universiteit Delft.
Zo’n uitspraak past wel in deze tijd waar – op grond van de gemiddelden, gemeten aan inkomen en vermogen van gepensioneerden – de ouderen te rijk worden bevonden. Zij, die ouderen, maken ons pensioengeld op. Dat die ouderen van nu, zowel voor de vooroorlogse generatie de pensioenpotten hebben gevuld én voor zichzelf (tot zelfs deels voor de generaties na hen) doet er niet meer toe. Afromen is het devies.
In de coronacrisis worden de ouderen door sommigen als ‘dor hout’ betiteld. Ze gaan toch dood, alleen iets eerder, is de gedachte. Maar wel moeilijk doen over het zelfbeschikkingsrecht van ouderen om het eigen leven als ‘voltooid’ te beschouwen, dus te willen beëindigen. De oudere generatie knijpt als het ware de jongere uit.
En dan wordt de ouderen ook nog eens verweten dat zij van de economie, het klimaat, de arbeidsmarkt en de woningmarkt een zooitje hebben gemaakt. Met één keer stemmen in de vier jaren zijn dat wel erg veel verwijten aan het adres van ouderen, zonder dat er gekeken wordt naar hun (individueel) stemgedrag en wat de politiek van hun daaraan voorafgaande beloften heeft gebrouwen, lees: verminkt. Is dit een nieuwetraditie en nationale identiteit; anderen de schuld te geven van wat je zelf zou willen, maar niet kunt bewerkstelligen? Liefst in ongedifferentieerde maar dankbaar te herkennen groepen.
En daar hoort dus ook het verwijt bij dat ouderen het jongeren onmogelijk maken om een vaste baan te bemachtigen, een behoorlijk inkomen te genereren en een financieel toegankelijker woningmarkt succesvol te kunnen betreden.
Schrijver Philip Huff maakt het nog bonter en sluit aan bij de Engelse historicus en politicoloog om 6 jarigen een stemrecht van factor 80 te geven en met elk jaar een factordeeltje minder, dus bij 86 jaar ontnemen we zo het kiesrecht (ondanks art.4 van de Grondwet over het stemrecht). De cognitieve capaciteiten van ouderen verminderen en uit een Amerikaans onderzoek bleek dat ouderen minder rationeel zijn dan jongeren, aldus de heer Huff, en de huidige ‘problemen vereisen rationele oplossingen, geen populistische’. Dus hup, daar gaan we, ouderen zijn ook nog eens populistisch! Hoe ligt die rationaliteit van ouderen in NL, zeker in vergelijking met de zware stemfactor 80 van 6 jarigen als het gaat om klimaat, financiële en sociale economie, voeding, woningmarkt, studiefinanciering en zo kunnen we nog wel een tijd doorgaan?
De oudere generatie knijpt als het ware de jongere uit
Terug naar de heer Boelhouwer. Argumenten over de mindere toegankelijkheid op die huizenmarkt zijn o.a. achterblijvende woningproductie, strengere hypotheekregels en groei van de bevolking. Een rapport van het Planbureau voor de Leefomgeving constateert dat senioren niet doorstromen uit hun afgeloste (?) koophuizen omdat er geen passende ouderenwoningen in de omgeving zijn en omdat zij hechten aan hun lage woonlasten. Hoe menselijk zijn die oudjes? Of moet ik zeggen hoe asociaal dat ze geen plaats willen maken voor jongeren. Caravans zat. Wat is overigens een seniorenwoning? En worden die niet gebouwd omdat diezelfde ouderen dat tegenhouden, bijvoorbeeld door hun stemgedrag bij verkiezingen? Er zijn zelfs, aldus het artikel in ‘Eigen Huis Magazine’, vermogende particulieren (gelukkig, niet alleen ouderen) die huizen makkelijk opkopen voor verhuur en daarmee starters op de woningmarkt makkelijk kunnen overbieden. En daarop volgend komt die uitspraak van de heer Boelhouwer, ‘als het ware’.
Ter correctie:
Voor iedereen wens ik een goede woonsituatie en leefomgeving, evenals stabiele arbeidsmarktpositie, maar ook een leefbaar milieu voor nu en later als ik te zijner tijd mijn Drion-pil heb ingenomen. Ik dank u!