Autismereentje
Ja het is me er eentje en ik heb er eentje. Ouders van autistische kinderen maken zich zorgen, zorgen om de zorg.
Net als andere “zorgvragende” “zorgverlangende” mensen.
Zorg dient vanzelfsprekend te zijn en moet niet worden afgemeten langs een meetlat die bezuiniging heet.
Hoe kan je als nette heren in de politiek de zorg verder uithollen? Ik weet het niet, maar dat ze flink aan het hollen zijn mag duidelijk zijn. Ze hollen om de budgettaire krimp snel door te voeren, ze vergeten te hollen om de mensen tijdig en goed in te lichten.
Je schouders ophalen doen we al genoeg. Steeds meer mensen zullen naast het schouderophalen hun handen moet ophouden, zeurend om een beetje hulp.
Niemand lijkt te weten waar die aan toe is. Is er straks nog wel hulp, is er nog wel taxi vervoer voor mijn kind.
Zinloos om toch al overwerkte ouders van geraakte kinderen in deze onzekerheid te stoppen.
Ouders die elke dag weer knokken om hun kind zoveel mogelijk te laten aanhaken in het tempo van de gekte van de dag.
Het is niet goed dat Samsom zijn dochter “gebruikt” voor zijn politieke carrière maar het is net zo verkeerd om te denken dat hij dat bewust doet.
Mijn sympathie ligt niet bij zijn politieke ambities en zijn kleurloos gezwam, maar wel bij zijn vaderschap op inhoud.
Ieder kind met welk probleem dan ook heeft recht op haar of zijn podium ook al proberen we alles wat zorg is als een slechte schoonmaker onder het tapijt te vegen.
Autisten zijn maar een klein deeltje van de zorg en het is triest om te ervaren dat je eigen kind zich telkens meer bewust wordt van zijn of haar eigen “anders” zijn. Het is nog triester als ze hun stigma door de politiek nogmaals op hun voorhoofd krijgen gestempeld en gewogen.
Mijn zoon wacht op de dag dat onze nieuwbouwwoning zo oud is, dat er vanzelf een kelderkast met trappetje gaat ontstaan zoals bij opa en oma. Alleen oude huizen hebben een kast met een klein trappetje naar beneden, probeerde ik hem uit te leggen nadat hij mij vroeg waarom wij niet een dergelijk kamertje hadden. Zijn interpretatie van de woorden die ik heb geleerd is zo typerend voor zijn rijkdom maar tevens zijn “makke”.
Al worden ouders niet meer gesteund ze zullen altijd knokken voor hun kind daar zit het verschil niet. Het verschil zit hem in de afstand die telkens groter wordt tussen wel of geen zorg.
O het is me er eentje en die is ook van u politici en medemensen.
Autismereentje is slechts een klein onderdeeltje van het vuiltje in de ogen van de politiek.