Center Parcs laat je genieten
Center Parcs laat je genieten. Ik weet zeker dat dat voor vele mensen zal gelden. Het moet wel zo zijn, want ik was de enige met een smoel in de bubbel van Center Parcs de Peel die veelzeggend was.
Een korte midweek in de herfstvakantie met kids en vrouw. Ik herinner me Center Parcs als een enorm zwembad met glijbanen en snelstromende rivieren. Onze zomervakantie was niet al te best verlopen dus moest Center Parcs dat enorme verlies gaan compenseren.
Alsof de duvel er mee speelde bleek ik voor vertrek in een niet al te beste conditie. Mijn kies was net getrokken en ook had ik last van mijn keel. Naast dat alles moest ik ook nog een griepprik halen wat binnen no-time mijn net genezen keelpijn weer tevoorschijn toverde. Gelukkig mankeerde mijn vrouw niks en leken de kinderen in een goed humeur ondanks de verwachting dat de wifi niet gratis zou zijn.
Van alle Center Parcs bleken wij de enige te hebben uitgezocht die nog niet beschikte over gratis wifi en was je overgeleverd aan je eigen data of een hotspot van KPN.
Een beetje vent zet zich over zijn eigen ellende heen en probeert er wat van te maken en zo ging ik ook op pad.
Na een fikse rit belandden we in een file ondanks dat we de check-in voucher hadden uitgeprint. Stom, iedereen doet dat dus de file blijft.
Ik ben nog van de tijd dat je je auto even naar je huisje mocht rijden maar na het uitpakken moest je hem naar een centraal parkeerterrein rijden. Ik was verbaasd dat de auto vlak bij het huisje kon blijven staan.
Geen zin om meteen naar het zwemparadijs te gaan. Even een wifi abonnement afsluiten voor 4 dagen en wat extra badtextiel aangeschaft. Dit alles natuurlijk gewoon bij de receptie gedaan, vreselijk aardige mensen, niks op aan te merken.
Nu maar even op zoek naar een leuk restaurantje. Alle restaurants bevinden zich in een soort van koepel. We gingen daar naar binnen en ik werd meteen overvallen door een depressief gevoel. Als eerste liepen we tegen een tweetal massagestoelen aan alsof die daar gewoon willekeurig waren neergezet. Er tegenover was een soort van kermis waar je allemaal credits kon winnen die je later kon inruilen tegen een prijs. Ik voelde me in de “Dome” een film die ik een tijd geleden had gezien. Een koepel waar je in was gedreven. Opgesloten met teveel mensen in een benauwde ruimte. De koepel was volgestouwd met tropische beplantingen en er was zelfs een riviertje waar echte tropische vogels op één been stonden. Geen hek, helemaal niks maar die beesten hadden geen enkele behoefte om eens een wandelingetje te maken.
We hadden iets gevonden in de donkere koepel waar we wilden eten. Enthousiast liepen we naar een vrije tafel. De serveerster vroeg of we gereserveerd hadden, nee dus. Pas over een uur zou er een plekje vrijkomen. Niet getreurd want ze kon ons vertellen dat in het Grand Café we ook gewoon konden eten.
We namen plaats en bestudeerden de kaart, althans dat wat er op tafel lag. Pas na 10 minuten kwam ik er achter dat de krant die op de tafel lag het uitgebreide menu bevatte.
Opvallend is het hoe donker het in de koepel is. Ik kon de letters bijna niet lezen. Ik bestelde fish en chips, iets waar ik van dacht dat je er weinig aan kon verpesten.
Helaas, de “chips” was slap en de fish was zo doorgebakken dat het eigenlijk alleen nog maar op korst leek. Ik zal me verder niet uitlaten over wat mijn vrouw en kinderen hadden gegeten.
Natuurlijk is het makkelijk om te gaan mopperen en dat besef ik me ook, alleen het leek wel alsof de tijd had stil gestaan. De tijd wel, maar ik niet. Oud en een beetje ziek. De koepel was gevuld met mensen die op een feest waren wat maar niet op gang kwam. Ik vraag me ook af waarom ze die koepel niet eens goed onderhanden gaan nemen. Maak het lichter, zorg voor licht en lucht. Zorg voor meer en beter personeel. Elke dag was er weer een ander restaurant open en degene waar je naar toe wilde gesloten. Voor mijn gevoel hadden ze maar één keuken en ook nog een slechte kok.
Ik weet zeker dat er mensen zijn die enorm kunnen genieten van deze manier van een korte vakantie vieren. Bij mij bleek het een koude douche te zijn. De bedoeling is dat je je thuis voelde maar dat is gewoon niet gelukt.
Laat ik stoppen en eindigen met het feit dat het huisje er van buiten enorm gedateerd is, maar van binnen lekker schoon en functioneel was.