Chemische wapens en potenrammers
Chemische wapens en potenrammers. Gewoon maar wat nieuws dat iets minder snel verdampt dan een haat-vlogger uit een onbeduidend plaatsje.
Op de bank met je elfjarig kind die zijn brood zoals altijd slecht naar binnenkrijgt.
Journaal staat aan en hoppa daar is een kind liggend op een tafel snakkend naar lucht. Als een vis op het droge kijkt het jongetje met panische schrik om zich heen.
Hopeloos staan er mensen om heen en lijken niet te weten wat te doen.
Ik schakel snel over, maar ik was te laat. Mijn zoon kijk wezenloos voor zich uit en zegt niets meer.
Nou bedankt, stelletje gekken, leugenaars barbaren. Hoe halen jullie het in je zotte kop om chemische wapens in te zetten?
Alles wordt ontkend zelfs de rebellen ontkennen. Wie en wat zijn hier de rebellen. Zijn dat de “betrokkenen” of zijn het de vaders die op de bank zitten met hun zoon en toekijken? Jij mag het zeggen, maar het voelt niet goed.
Grijze muizen in grijze stoelen achter grijze bureaus en zeggen en claimen dat ze Verenigd zijn, een grote mond. Duidelijke taal, gewaagde taal vanuit de VN, maar voor hoe lang en wat gaan ze doen? Nou….uh …. niks?
Ik heb de tweede oorlog niet meegemaakt maar beleef die af en toe via de televisie dan wel documentaires. De film die we nu elke dag, bijna elke minuut voorgeschoteld krijgen doet er niet voor onder.
We schoppen de vluchtelingen er uit omdat er een hoop economische gelukzoekers tussenzitten. Tussen de kinderen die lagen te happen naar lucht zaten allemaal gelukzoekers, net als u en ik. Probleem is alleen dat ze daar zijn en niet hier.
Potenrammers, hol-pinners ga zo maar door. Homo’s worden weggepest uit wijken ze worden verdreven als waren het varkens in de verkeerde Belgische slachterij.
Wat kan mij het schelen dat er mensen hand in hand lopen? Geen sikkepitje. Meer gekleurde mensen, zeg maar niet de knuffel-marokkaan, lijken er een nationale sport van te maken. Natuurlijk is dat zo, maar laten we vooral ook de hand in eigen broek steken. Zit die er nog? Nou, dan is het goed.
Er is veel homohaat en al jaren voelen homo’s zich niet veilig op straat. Niet veilig genoeg om hand in hand te lopen, te kussen. Het moet niet veel gekker worden. Stel je voor dat je hand in hand loopt met je vrouw en dat er opeens een achterlijke homo je met een betonschaar failliet slaat. Nou?
Tja, dat is niet leuk.
Bijna blij wist de advocaat van 1 van de daders te melden dat de homo’s waren begonnen.
Nou mooi, pak je betonschaar en rammen maar. Alhoewel, ik hoor niks meer over die betonschaar.
Gelukkig wordt er geprotesteerd. In een enorme “hand in hand” parade maken we ons ongenoegen kenbaar.
Zweterige handjes in elkaar sommigen gearmd dat geeft wat meer lucht.
Over lucht gesproken. Wanneer is de parade dat mensen met dichtgeknepen neus en en afgeplakte mond in een lange stoet door Den Haag wandelen?
Nou weet je, deze sukkel zit nog gewoon op zijn bank en spreekt er schande van. Herkenbaar?
Chemisch wapens tegen potenrammers? Da’s chemische castratie. Beiden onderwerpen zijn in beleving heel erg. Los van wie wat veroorzaakt, het feit dat er geramd wordt, chemisch wapens worden gebruikt, gemarteld wordt, of gedictatuurd. Beschaafd is anders, dat gaat uit van erkenning van anderen, andere mensen. Wie leveren die chemisch wapens, vanuit welk land worden de grondstoffen ervoor geëxporteerd en geld aan verdiend? Ik weet het niet. Ik lees wel vaker dat de VS en UK veel wapens leveren aan Saoedi-Arabië die ze weer inzetten tegen burgers van Jemen omdat ze denken dat het Iraniërs zijn. Geen Sunni Sunnieten of Shit Shiiten. VS en UK kunnen dan weer verontwaardigd protesteren nadat ze hun economie weer een boost hebben gegeven. Ik denk vaker aan de slachtoffers van alle onderdrukking en geweld om ze te versterken maar weet niet of het voldoende is. On-macht!