De spiegel der waarheid
De spiegel der waarheid. De warmte dwong me op de bank te slapen in de huiskamer. Mijn vrouw achterlatend in een voor mij te warm, te benauwde kamer. De leeftijd heeft me niet weerhouden om de ongemakkelijke bank te ervaren als een welkome omgeving. Die zelfde leeftijd dwingt mij om altijd vroeg wakker te zijn omdat mijn blaas mij gillend wekt.
Boshuis
Zo ook deze dag, al was de tijd opzienbarend, 8:45. Ik zette na het plassen de televisie aan en kwam in een programma die “de verwondering” heette. Een presentatrice bleek in een boshuis iemand te ontvangen die iets te vertellen had. De vrouw in kwestie had een fascinerend hoofd en deed me denken aan iets of iemand uit het verleden, maar dat terzijde.
Veel fascinerender was haar gast die een man bleek te zijn die geweldig goed kon vertellen over zijn jeugd. Veel is niet bij mij blijven hangen behalve dan dat hij van Turkse afkomst was en dat hij in de puberteit driftig op zoek was naar zijn identiteit en hoe hij vaak in tweestrijd kwam met zijn geloof, afkomst maar vooral zijn vader.
Het bleek dat het de gewoonte was dat in het programma de gast altijd iets mocht voorlezen wat hem boeide of een sterke impact had gehad op zijn bestaan.
Hij had een stuk meegenomen van een onbekende schrijver/filosoof.
Zover ik als dat kan herinneren, vertelde hij dat op een dag de spiegel der waarheid op de aarde stortte.
De spiegel
Hij brak wel in duizenden stukjes en mensen probeerden een stukje van die spiegel te pakken te krijgen. Degene die er één had weten te bemachtigen hield zijn of haar spiegel in de lucht en riep “Ik heb de spiegel der waarheid”. Hoe mo0i kan dat zijn? Het ondersteunt dat iedereen zijn eigen waarheid heeft maar tegelijkertijd moet ontdekken dat dat maar een deel is. Al die verschillende stukjes kunnen de verschillende geloven symboliseren, de verschillende waarheden, opgebouwd, opgeschreven door profeten en alle andere betrokkenen. De grote spiegel is voor niemand bekend omdat die alleen gezamenlijk te zien is.
Het is zondag en in een ver verleden werd de zondag gezien als de dag van overpeinzing en het spiegelen op je levenswandel.
Mooi, maar wat moeten we hier mee?
Niets, helemaal niets. Ik ben gewoon iemand op een bank met ook een stukje spiegel. Trump heeft er ook eentje, Wilders heeft er ook eentje, die sukkel in Turkije heeft er ook eentje, Engeland heeft er ook eentje.
Het is zo jammer dat we dat kleine stukje spiegel zo verheffen, dat we de andere spiegels niet meer zien.
Mooi, de zondag kan beginnen. Mijn vrouw komt naar beneden en zegt ” Zit je naar de EO te kijken?”, “je wordt echt oud”.
Zo is het en niet anders.