Denk niet geel denk niet rood

Covid gaat in kleuren zonder geuren. Vakanties worden geboekt prikken worden gezet. Testen teisteren de verschillende holtes van ons hoofd. We hebben bewijzen dat Covid gevaarlijk is, we hebben bewijzen dat het wellicht meevalt. We gochelen met kleuren om TUI zijn geld te laten verdienen.

We gaan weer op pad en scheuren over de Route du Soleil. Besmettingen lopen terug, bezetting ziekenhuisbedden lopen op, maar we zijn op weg naar de piek. Een klein dansje is op zijn plek. Het enthousiasme is groot. Denk niet geel denk niet rood.

Wel lastig want ik voel geen enthousiasme want uitspraken in de trant van “elk sterfgeval van Covid is er één teveel” lijkt allang vergeten. Er sterven nog steeds mensen aan Covid, terwijl ik op mijn koffer zit zodat mijn vrouw de rits dicht kan krijgen. Ik loop te mopperen omdat ik de dakzak niet kan vinden. Er waren maar drie sterfgevallen vandaag.

Parken worden in de nacht gesloten en Nederland kleurt donkerrood. Lekker boejuh. Duitser zeggen hun reserveringen op en weigeren nog maar één meter op Nederlands grondgebied te vertoeven.

Strenge eisen worden gesteld aan Nederlanders die naar Duitsland willen afreizen. Lachend vertelt een landgenoot van mij dat ze geen controles heeft gezien laat staan ondergaan om Duitsland vrolijk binnen te rijden.

in de ziekenhuizen verblijven hoofdzakelijk jongere mensen, niet gevacinneerden en maar half gevaccineerden en, oh ja, mensen uit achterstands wijken. Wellicht zijn ze te dom dan wel te intelligent, hier in Nederland weet je dat maar nooit.

Ik was de patienten nog vergeten die zware onderliggende medische provblemen hebben zoals overgewicht, suiker en hart en bloedvaten die niet optimaal zijn. Volgens mij slaat dat op bijna onze voltallige bevolking, maar goed, ook daar heb je gradaties in. Denk niet geel denk niet rood.

Auto is gestart, Google wijst ons de weg naar ons zuur verdiende vakantieverbijf over de grens.