Geen hoed teveel

Er is al genoeg geschreven over de hoeden van onze vrouwelijke politica en daar wil ik zelf ook nog een steentje aan bijdragen. De sombere berichten die onze konigin te melden had stond in schril contrast met de hoedjes die gedrapeerd waren opp de bouwvallige hoofdjes van onze dames.

Gelooft u mij als ik zeg dat het geen hoedjes zijn die je bij de V&D kan kopen? Neem er maar wat extra geld voor mee. Het zou me niet verbazen als het meer kost dan een bijstandsuitkering van een maand.

Welk signaal willen we geven? Wat willen we onze kiezers eigenlijk vertellen? Welke Kunduz hoed zetten we op.? De show de carnaval van prinsjesdag.

Ik zie het als een gemiste kans. Weinig actie en fermheid te bekennen om duidelijk te maken dat de broekriem nog wat strakker wordt.

De konigin had een statement kunnen maken door haar hoed te ruilen voor een fluitketel.

Nog beter was het geweest als zij de proteserige koets met de voltallige koningklijke familie door de straten van Den Haag had getrokken.

Een gemiste kans, stop met al die overdreven toneelstukjes en hou je bezig met het echte werk.Niet alleen de koningklijke familie lijkt een ingeslepen ritueel, ook onze politiek is verwoorden tot een etikette. We feesten en dansen met vrolijke gezichten en zoals sommige dames ons wisten te vertellen”ja, 1 keer per jaar , mag dit toch wel?”

Ik vraag me af of al die opsmuk uiteindelijk betaald moet worden door de belastingbetaler omdat het hier toch om representatiekosten gaat ten behoeve van de koningin. Het is gewoon werk.

Stel je gewoon voor dat de bestuurder van een bedrijf zijn personeelsleden bijelkaar roept om ze te informeren over de huidige penibele financiele situatie en mogelijke ontslagen.

Het personeel wordt volgens traditie via de “cloud”uitgenodigd en krijgt een dresscode voorgeschreven,

De bestuurder verzoekt u in gepaste kleding te verschijnen. De mannen in pak en de dames mogen hun lusten botvieren op een hoofddeksel. Als extraatje mogen de mannen dat ook.

De bestuurder himself heeft een enorme gouden sombrero op zijn hoofd. Met een strak gezicht kondigt hij het aantal te verwachten ontslagen aan. De vertegenwoordiger van de ondernemingsraad roept vertwijfeld “hoezee”en zet zijn prinsenhoed weer recht.

Mensen juichen en zingen en foto’s worden gemaakt.

In Japan zou een bestuurder dit absoluut niet doen. Hij zou zijn werknemers een mes aanbieden om hem ritueel af te slachten. Het boetekleed gaat aan..

Vroeger werd er soms nog met eieren gegooid nu kijken we verstomd en stom naar de live uitzending getuige van een enorme carnaval en er lijkt maar geen einde aan te komen

Geen hoed teveel en een cent te weinig.