Hoera, onze koopkracht gaat vooruit
Deze euforische zin wil ik nog even vasthouden tot en met de kerst. Ik wil blijven geloven in deze heerlijke onzin. Het gaat ook beter. Ik heb weer geld gestort aan het” glazen huis” . Een serious request. Serious rejected. De beelden stapelen zich op. Ellende, overstromingen, diarree, singer song writers en Giel Beelen. De snik van Giel. De traan van Giel. Ik heb hem te vaak gezien. Giel met zijn broek uit op een concert. Zijn piemel uitdagend wijzend naar zijn publiek en nu de traan. We gaan minder betalen voor onze zorgpremie…… We gaan er op vooruit. Giel pinkt nog een traantje weg. Ik pak mijn gitaar en kweel er weer een kerstsong uit. Vierentwintig uur per dag jingle bel jingle Beelen. Wat is er tegen Giel? Niets helemaal niets, je ziet hem alleen te vaak. De sterren van nu lijken oliebollen te worden die weer opgewarmd zijn in mijn magnetron. Het nieuws vanuit de politiek is hetzelfde verhaal. Bent u rijk? Dan komt alles goed?
Bent u arm, gehandicapt, autistisch, mongool en zorgbehoevend? Vergeet het dan maar, u bent overgeleverd aan het disfunctioneren van een gemeente die moet functioneren als een kaasschaaf. Omdat de Haagse lieden het niet konden, pleuren we het gewoon naar de gemeentes en die gaan weer zorgcontracten aan met dubieuze zorgverleners die er in het verleden ook geen spaghetti van konden brouwen. Behalve dan de rekening die we moesten betalen om hun prestigieuze gebouwen te onderhouden.
Maar goed, uw leven gaat er helemaal anders uit zien. Er glinstert een lichtstreepje aan de horizon. Koopkracht gaat er op vooruit. Mijn hemel als je er eerst 300 euro er uit jat en er dan een kwartje in terug stopt dan ga je er echt niet op vooruit. Je gaat minder hard achteruit.
Ik kan u verzekeren er is nog nooit een racer kampioen geworden door de verkeerde kant op te rijden. We zijn er nog lang niet, maar er is hoop en we hebben het nog niet zo slecht. Zolang er nog kindjes sterven door slechte hygiëne, kun je zeggen dat wij het goed hebben. Ik kan u verzekeren dat dat kindje het alleen maar slechter gaat krijgen en wij ook. We douwen er weer een collecte tegenaan en laten Giel zijn traan 100 maal herhalen. We dempen weer een klein putje en we kunnen ook niet anders, maar morgen…. morgen hebben we het beter en vergeten we de andere ellende.
Mijn ellendige oliebol brandt blaren in mijn mond en waarom? Omdat ik zoveel van dit land hou. Onze vrienden in Den Haag zijn de oude volksverlakkers van oude tijden, maar ook toen kregen we een gouden eeuw en hebben we “onze” VOC mentaliteit, desnoods over de rug van de zwakkeren, in goud zien veranderen.
Je zou er bijna een liedje over schrijven. Er is vast wel ergens een gast met een gitaar en een ellendige jeugd die er een hitje van weet te maken.