Mansveld zo goed als uit het veld
Met treintjes spelen blijkt toch een hobby voor mannen te zijn.
Ondanks het stoere kapsel van Mansveld blijkt ze toch niet zo mans.
Wilma lijkt net als haar cartoon duplicaat de deur altijd op slot te doen voor de mannen met de dinotreinen.
De hele oppositie rammelt aan haar deur, maar ze lijkt niet thuis.
Ze staat onder curatele, beweert een politiek verslaggever. Mooi niet zegt Wilma.
Ze beroept zich op haar rol als “slechts” aandeelhouder en heeft dan ook weinig te zeggen over beleid binnen het bestuur van prorail.
Hoe dom kan je zijn? Nou heel dom dus. Ze wrijft fiks tegen de haren in van de oppositie die tenenkrommend haar erg weinig flexibele houding moeten slikken.
Wat gebeurt er als “wij” als aandeelhouder onze aandelen verkopen… ProRail volgestopt met kanootjes is de lachende derde.
Eigenlijk vindt Wilma het maar niks. Waar bemoeien deze mensen zich mee?
De vraag van de oppositie om de notulen van een aandeelhouders vergadering van de ProRail naar de kamer te sturen kon niet rekenen op de welwillendheid van Wilma.
Ze zegde onder zware druk toe maar lispelde er meteen achteraan dat ze het een onverstandige toezegging van haar vond.
Kijk en hier gaat het dus mis. Hier laat ze “ballen” zien die ze niet heeft. Als een klein kind jammert ze haar verlies weg.
Het formele jasje die ze altijd aantrekt is wat Linkelinks betreft een jasje van onzekerheid en een mateloze angst om te verliezen.
De onderhandelingen die ze dus eigenlijk niet en dan weer wel voert worden geleid door dezelfde angst om op te treden.
Natuurlijk betekent het niet dat een man vanzelfsprekend wel de ” ballen” heeft om het “zakie” goed te leiden, maar Wilma heeft er duidelijk de “ballen” verstand van.
Met het vooruitzicht dat er binnenkort gestart wordt met de Fyra-enquête lijkt het balletje de verkeerde kant op te gaan rollen voor mevrouw Mansveld.
Het is maar de vraag wanneer dat balletje echt gaat rollen.