Met een gerust hart naar de hoeren
Tja, het waren spannende tijden. Het begon er op te lijken dat elke communicatie met een hoertje moest beginnen met de vraag: ” zeg schatje ben je wel legaal hier?”. Meestal vraag je toch eerst wát het kost en wat je lieve schatje voor kunsten met je wil uithalen. Ben je legaal, ben je wel geregistreerd, heb je HIV, ben je wel een vrouw, doe je het ook op zijn hondjes, kun je een meesteres zijn? Elke lol gaat er vanaf en er gaat ook nergens meer lol in. Het contact met een prostituee is een contact met maar weinig woorden, tenminste dat is wat de man beweert. Weinig woorden, maar daden. Het langs gaan om een praatje te maken of om te klagen over je vrouw is natuurlijk taboe. Ik heb een lieve vrouw, maar ze is zo druk met de kinderen. Fuck man…het zijn ook jouw kinderen! Op weg naar de hoeren, op weg naar de tippelzone, kinderstoeltjes in de achterbak.
De ramen de meiden, ze zijn er voor jou dus niet zeuren over geregistreerd staan. Dat ze geen woord Nederlands spreekt en zich angstig gedraagt, niet zeuren, ik wip je wel weer blij.
Opstelten maakte duidelijk dat de zogenaamde vergewisplicht een vergisplicht was.
Een nobel streven met geen enkele mogelijkheid voor betrouwbare controle.
Natuurlijk moeten er oplossingen komen om vrouwen die gedwongen worden tot prostitutie en vaak slachtoff zijn van vrouwenhandel op te sporen en te bevrijden.
De klant hier verantwoordelijk voor maken is de wereld op zijn kop. De klant wil maar 1 ding en dat ene ding heeft geen enkele douaneplichtsgevoel en voor hem bestaan er op dat moment geen grenzen.
Misschien dat een keurmerk voor legale dames misschien een optie is. Ik besef me dat dat niet het gepaste woord is, maar ik kan zo snel niet iets anders bedenken. Iedere Nederlander heeft de plicht om verdachte omstandigheden te melden bij de daar voor bestemde autoriteiten, dit geldt dus niet voor hoerenlopers.
lees ook “dag hoertjes”
meer lezen, druk hier