“Opera en de mop”
De eerste Duitse opera
die ik met zussen zag was in zwart-wit
in het tv-kastje in Ankeveen
De titel en componist zijn teloor gegaan
maar niet die ene vertaalde en ondertitelde zin
“Mimi wat zijn je handjes koud”
Enkele kinderen na afloop verbaasd achterlatend
over de getoonde nabijheid
van man en vrouw in dit kastje.
Tja, toen greep ik de mop
draaide ermee ‘dansend’ in het rond
en zong intussen met hoge stem
“Mimi wat zijn je handjes koud”
Grinnikend ging alras
van hand tot hand deze dweilmop
wier nabijheid niet werd gemist
maar wel werd toegezongen met
“Mimi wat zijn je handjes koud”
Jane
Wat leuk zulke bijzondere herinneringen die toch een onuitwisbare indruk maken. En goed beschreven in mooie taal. DANK!