OV opent jacht op appers
Niet alleen puistenkoppen, maar ook overjarige studenten, nerds en ouderen staan op de zwarte lijst van de OV.
Buschauffeurs blijken wel 40 keer per dag geconfronteerd te worden met gevaarlijke situaties veroorzaakt door appende zombies.
Volkomen van de wereld manoeuvreren ze door het toch al drukke fietsverkeer. Hun ogen gebonden door het wereldnieuws of druk vingerend op het virtuele toetsenbord.
“Ja, ik ben al oonderwes” weet de stoere fietser er uit te persen. Slingerend tussen Juppenhuifkarren gevuld met schreeuwende peuters op weg naar opvang of school.
Bovenstaande is dus geen incident maar dagelijkse kost in een geweldige veelvoud. In een stad als Utrecht waar de bussen dik dertig meter kunnen zijn, waar de stad voor de helft is opengebroken door schijnbaar onlogische verbouwingen is het een soort van Russisch roulette in de wereld van fietsers.
Ze appen niet alleen, ze willen ook nog sociaal met zijn drieën naast elkaar fietsen sommigen daar van met een hoog aantal decibels geplakt op hun toch al beschadigde oren. De trommelvliezen al sinds tijden ontmaagd door dreunende digitale bastonen en psychotische synths. Door dit oerwoud van roekeloze oh zo aardige fietsers rijdt de eenzame buschauffeur met 1 hand aan het stuur en met een staart van dertig meter roekeloos door het verkeer. Roekeloos, ja roekeloos. De zogenaamde eco bussen op biowinden, gas dan wel accu’s kunnen niet meer anders. Het rijden met dergelijke bussen is altijd een gevaar en moeten zoveel als maar kan hun weg zoeken ver van fietsers en wandelaars. Een busbaan die om de 200 meter een fietspad kruist dan wel moet afsnijden is geen busbaan.
Een eikel, dan wel eikelin, die vingerend over het fietspad gaat, speelt met haar of zijn leven, maar is ook een gevaar voor anderen.
Dat er geen sluitend verbod is voor appende en zeker ook telefonerende fietsers is ronduit hypocriet als je dat afzet tegen de ongelukken en bijna ongelukken.
Zet je smartphone uit als je gaat fietsen. Je zult dan zien hoeveel anderen dat niet doen en eigenlijk niet meer bereikbaar zijn en gesloten voor signalen ten behoeve van de veiligheid.
Maar goed, je kan zoveel verbieden en enorme boetes opleggen, uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid altijd bij de persoon zelf en zijn of haar opvoeders.
Persoonlijk heb ik pas eenmaal mijn auto om een lantaarnpaal gevouwen terwijl ik druk aan het bellen was. Valt toch wel mee.
Maar als je als automobilist (ook een buschauffeur) zo’n fietser aanrijdt, draait de automobilist altijd voor de schade op. En dan niet alleen voor de beschadigde fiets, maar ook de (soms levenslange) gezondheidsschade. Fietsers zijn vrij, automobilisten zijn vogel-vrij.
Tja, de zwakkere moet beschermd worden.