Verkeersslachtoffers en daders
Verkeersslachtoffers en daders. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) meldde afgelopen week dat het aantal verkeersdoden het afgelopen jaar schrikbarend is toegenomen van 613 doden in 2017 naar 678 in 2018 (stijging ±11%). Noord-Brabant spant de kroon met een stijging van 98 in 2017 naar 150 in 2018 (50% stijging). Na jaren van een opmerkelijk grote daling van het aantal verkeersdoden zit er nu dus weer een stijging in. Tot zover het statistische deel van de berichten (er is zat om nog te vermelden). Elke dode zorgt dat een groep naasten, die met het verlies moet zien om te gaan, de leegte van een overledene moet proberen op te vangen.
De VVD-minister Van Nieuwenhuizen (Infrastructuur en Waterstaat) wil in 2050 nul verkeersdoden, maar moet ook constateren dat de eerdere doelstelling van maximaal 500 doden in 2020 niet haalbaar is. Hoe realistisch ben je als politicus/bewindspersoon, ook tot het moment dat die 2018-cijfers bekend werden gemaakt. Verkeersslachtoffers en daders
Uiteraard dringt de vraag zich op wat de oorzaak of oorzaken zijn van die onverwachte stijging? Hoewel in het najaar een grondige analyse zal volgen van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV), dringen zich nu al de nodige conclusies op als: oudere slachtoffers blijken vooral fietsers te zijn en jongere doden zaten meestal in de auto, alsook 80-kilometerwegen zijn vaker de plaats van dodelijke ongelukken. En verder lezend, barst het van veel meer mogelijke oorzaken.
Opvallend daaraan is dat alles gericht is op de wegen, op verkeerssituaties, op de maximumsnelheid op risicowegen en ga zo maar door. Zeg de hardware. Slechts in één van de berichtjes las ik iets over de weggebruikers zelf. En dat is opmerkelijk, zeker wetend dat de weggebruiker de meest onvoorspelbare factor in het geheel is. Anders gezegd de dader. Verkeersslachtoffers en daders.
Denk eens aan de borrelpraat op feestjes dat iemand voor drie kilometer harder rijden dan de maximaal toegestane snelheid is ‘gepakt’ door die ‘pennenlikkers’, belachelijk toch! Los van dat de snelheidsmeter van de auto altijd hoger aangeeft dan de werkelijke snelheid, moet je als automobilist dus minstens zes kilometer te hard hebben gereden op de teller. En dat kun je zien je als je ogen goed genoeg zijn om auto te rijden. Dus deze automobilist heeft zelf met zijn voet iets dieper op het pedaal getrapt dan die maximaal toegestane snelheid en daarmee een risico genomen dat niet verantwoord kan blijken te zijn.
Hetzelfde geldt de verkeersdeelnemer die mobiel aan het bellen of appen is tijdens het rijden. Die neemt heel bewust en tegen alle waarschuwingen en feitelijkheden in een groot risico dat er ongewenste gebeurtenissen kunnen plaatsvinden met meer kansen op ongelukken.
De automobilist met alcohol achter de kiezen weet dat zijn of haar reactievermogen negatief wordt beïnvloed met alle mogelijke dramatische gevolgen van dien.
Fietsers en voetgangers die niet eens meer kijken als ze de weg of een kruising oversteken. En automobilisten die niet of onvoldoende letten op overstekende voetgangers en fietsers.
En zo kan ik nog wel uren doorgaan en de lezer zal ongetwijfeld uitgebreid aan kunnen vullen.
Conclusie: de daders van al deze ongevallen met dodelijke tot en met materiële schade tot gevolg zijn wij verkeersdeelnemers die extra risico’s nemen door ons gedrag in het verkeer. En vanzelfsprekend weten we dat een ongeluk in een klein hoekje zit, maar als we extra risico’s nemen door alcohol, appen, bellen, te hard rijden dan toegestaan, kunnen ook de gevolgen navenant zijn.
Dan de hamvraag: hoe voeden we de automobilist op tot een verantwoord verkeersgedrag? Wijzen we naar de overheid die maar met wetten moet komen die we dan lekker kunnen omzeilen en daar trots over vertellen tijdens de feestjes? Of gaan we agenten weer ‘pennenlikkers’ noemen als we betrapt worden op een verkeersovertreding die we zelf hebben veroorzaakt? Of moet er een zeer strikt vervolgingsbeleid worden opgetuigd met hoge boetes en ontzeggingen van de rijbevoegdheid? Of denken we goed na, elke keer als we de grens van het toelaatbare en verantwoorde dreigen te overschrijden. Wat voor onverantwoorde risico’s nemen we met verstrekkende gevolgen om daarmee andere weggebruikers en onszelf soms levenslang te veroordelen? Aan ons daders de keuze!