Wat hoor ik

Wat hoor ik.

Wat hoor ik zegt mijn vrouw vanuit de keuken? Een schijnbaar normale vraag, maar voor mij en zeker mijn zoon een ietwat vreemde vraag. Het lijkt ons onmogelijk om te bepalen wat zij nu hoort. Wij hebben haar oren niet. Achteraf blijkt vaak dat dit maar gewoon zogenaamde niet “antwoord verlangende vragen zijn”. Volgens mijn vrouw geeft het meer een gevoel aan.

Ik snap dat ik de dingen dan te letterlijk neem, maar dat is nu eenmaal zo, zo werkt dat bij mij.  Wat hoor ik? Ik hoor van alles maar ik kan niet exact horen wat iemand anders hoort. De laatste tijd zijn we er op gaan letten en het blijkt dat er natuurlijk heel vaak verschillende varianten de revue passeren.

Wat ruik ik?

Wat voel ik?

Wat zie ik?

Wat ben ik vergeten?

Te letterlijk genomen kan je niet anders dan opmerken dat je dat niet weet.

Op het moment dat “ik” vervangen wordt door “jij” voel je je meer betrokken, tenminste zo ervaar ik dat.

Te serieus

Heel vaak heb ik te horen gekregen dat ik te serieus was/ben. Een humorloze sukkel. Ervaringsjaren veranderen de serieusheid niet maar gelukkig went je omgeving er meestal wel aan.  Ook kan het werken als je het anderen probeert duidelijk te maken dat je vaak zaken letterlijk en zeer serieus opvat.

Het is geen handicap, maar naar mijn idee prima passend in de verschillende “soorten” van mensen die er nu eenmaal gelukkig zijn.

Als mijn vrouw de vraag stelt “wat hoor ik”, antwoord ik meestal met. “ik weet niet wat jij hoort”. “Ik wil wel weten wat jij hoort”.

Ik hoor net dat grote gedeelten van Nederland “donkerrood kleuren”, gelukkig neem ik dat niet al te letterlijk. Er is niets aan het handje zegt de ANVR en TUI loopt vast, ook dat neem ik gelukkig niet te letterlijk.