Wat meurt mijn mondkapje
Wat meurt mijn mondkapje.
Na een kleine 10 minuten kun je met je lippen het vocht voelen . Net alsof het snot uit je neus rechtstreeks het filter tot een natte dweil heeft omgetoverd. Verguisd mondkapje, is niet meer uit ons straatbeeld weg te denken. Puffend, hijgend en uitdrukkingsloos bewegen mensen zich door de winkelpaden. Hoe anders is dit beeld van een jaar geleden. Moeders met jengelende kinderen dicht opererend bij andere bezoekers. Nu is dat allemaal taboe en voel je je schuldig als je mondkapje ineens afzakt en je dikke vette neus laat zien. Vanachter mijn kapje is het goed toeven maar het meurt wel ontzettend. Eigenlijk ruik je continu je eigen bovenlip en je adem die zich in het Chinese stof concentreert gezamenlijk met de verrotte etensresten die je vergat weg te poetsen.
Wat meurt mijn mondkapje.
Wat meurt mijn mondkapje. Schichtig kijk je om je heen. normaliter heb ik al een spraakgebrek, maar nu helemaal. Ik hakkel de woorden door mijn mondkapje. Probeer het maar. ” Doet u mij maar een eindejaarslot met eindcijfers5 en 2. De Albert Heijn juffrouw kijkt me aan. Aan haar frons maak ik op dat ze me niet verstaan heeft. Een lichtelijke paniek overmeestert mij. Ik wil geen andere nummers, maar ook geen discussie. Mijn voorhoofd wordt nat en ik vermoed dat zij denkt dat ik koorts heb en ondanks mijn quarantaine advies haar in gevaar breng. Fuck, wat meurt mijn mondkapje.
Een Staatslot zei u?
Ja met de eindcijfers 52. “U bedoelt tweeënvijftig? Nog meer zweet aanvallen want nu klinkt het alsof ze eerst de twee benoemt en dan de 5. Geen 25 stamel ik. Nee, vijf twee zegt ze vriendelijk. Op het einde dus een 2 en dan een 5…..? Ik voel dat dit naar een goed einde leidt. Het natte plekje in het mondkapje begint groter te worden en de meur wordt ondraaglijk. Ze tovert een staatslot voor mijn neus en ik reken af.