Bisdom of mis en dom
Bisdom of mis en dom. Op televisie en in de media was het ‘nieuws’! Pastoor Pierre Valkering van de Amsterdamse Vredeskerk nam zijn 25 jarig ambtsjubileum te baat om uit de kast te komen en dit met een boek over zijn homoseksualiteit te illustreren.
Het Bisdom Haarlem-Amsterdam was uiteraard niet blij met deze openbaring en schorste de priester. Vanzelfsprekend kon dat geen verrassing zijn voor deze pastoor. Hij wist dat er geen handen voor op elkaar zouden gaan en moet de schorsing in zijn risico-analyse vooraf hebben meegewogen.
Eind goed, al goed, zou je denken – iedereen zag zijn verwachtingen ingevuld. Over tot de orde van de dag.
Maar niet voor pater/pastoor Valkering. In een brief heeft hij het Bisdom gevraagd of voor de Paasdagen de schorsing opgeheven kon worden. Maar het Bisdom heeft in zijn oneindige, van God gegeven wijsheid schriftelijk gereageerd met onder andere ‘Voordat de schorsing kan worden opgeheven, moet duidelijk worden dat de pastoor echt berouw heeft en de schade die hij heeft aangericht wil herstellen.’ Bisdom of mis en dom.
Hmmmm, los van of hij dit wel wil of moet willen: hoe toon je ‘echt’ berouw? Moet je dan als boetedoening in een actuele Paasgedachte jezelf aan het kruis nagelen? En dat dan nog los van de vraag ‘berouw waarover’? Dat hij homo is? Dat hij een boek erover heeft geschreven? Dat hij priester is? Dat hij al die jaren de kerk trouw gediend heeft? Wat hij ook zou doen, altijd kan het Bisdom zeggen dat het niet ‘echt’ genoeg is.
En dan ‘de schade wil herstellen’. Dus niet feitelijk herstellen, maar de ‘wil’ tot herstellen is voldoende. Mooi meegenomen. Maar wat is er dan aan schade ontstaan door zijn coming-out of aan de publicatie, en aan wie of wat en van welke (kerkelijke) orde?
Samengevat, lekker vaag houden als Bisdom dan kunnen we nog alle kanten op om de boot van de schorsingsopheffing af te houden.
Maar wacht eens even! Dat was toch die kerk die zoveel misbruik kent van haar ambtsdragers, die keer op keer via overplaatsingen elders opnieuw konden beginnen om hun pedofiele neigingen te botvieren? En waarvan de hoogste leiders in hun onbegrensde, bovennatuurlijke naastenliefde een gigantische doofpot creëerden om al die misbruikgevallen in weg te douwen? En die vervolgens bij het bekend worden van al die misbruikschandalen in het merendeel van de gevallen de slachtoffers in de kou lieten staan, door onderhands wat af te kopen, archieven niet te openen, zich te beroepen op verjaring en pas na veel aandringen vanuit anderen af en toe bereid waren hun excuses aan te bieden? Zij wasten hun handen – en op Witte Donderdag hun voeten erbij – keer op keer in heilige onschuld.
Zoals vele godsdiensten gaat ook deze religie uit van naastenliefde, maar dan wel erg selectief. Pedofielen worden door de hoogste ambtsdragers beschermd ten koste van de onmachtige slachtoffers tegenover hun overmachthebbende kerkdienstbaren.
Maar als een priester uit de kast komt, krijgt die de bisschoppelijke wind van voren. Hier is geen misbruik gepleegd door deze priester, alleen een bekentenis waar de kerk veelal niet bereid toe is gebleken. Zuiver gevalletje van discriminatie wegens seksuele geaardheid! Bisdom of mis en dom.
Of gaat het toch om een foutje in de schepping van de kerkleiders en pedofiele ambtsdragers door de almachtige God? Joost mag het weten!
Anders gezegd tegen de Katholieke Kerk: Hoezo ‘echt berouw’ en ‘schade herstellen’?