Een affaire brengt een toeslag of slagtoe
Een affaire brengt een toeslag of slagtoe
We kennen allerlei affaires en van de politieke affaires is de Kindertoeslagenaffaire de bekendste. Maar die heeft een nog groter vervolg gekregen: de Rutte-affaire. En die is – ondanks de schade aan vele burgers van de toeslagencrisis -omvangrijker en ongekend, want raakt alle burgers. De behoefte aan transparantie, waar zoveel politici de mond van vol hadden, is nu noodzakelijk geworden door de eigen valkuil.
Op zich is het niet verbazend dat er bij onderhandelingen, waar dan ook, een zekere vertrouwelijkheid bestaat. Maar hier ging iets grondig mis.
Verkenner mevrouw Ollongren (D66, minister van Binnenlandse Zaken) gaf een ongewild kijkje in die onderhandelingen, zelfs geen beginnersfout. En de opmerking over kamerlid Omtzigt, de meester van de toeslagenaffaire, ging een eigen leven leiden. Wie had dat gezegd? Of het van een ambtenaar, van de verkenners of een fractieleider kwam deed er eigenlijk niet zo toe. Dat niemand iets zei, was een steen des aanstoots. Voor zover bekend uit de kranten zou de papieren opmerking van een ambtenaar zijn gekomen (uit welke bron?), verkenner Jorritsma (VVD, 1e Kamerfractieleider) had iets gezegd over een plek als kamervoorzitter voor Omtzigt (naar aanleiding waarvan?), maar hield haar mond stijf dicht. Maar dat de heer Rutte ontkende en dat later onjuist bleek, en ook arrogant geen verantwoording over de bron van de opmerking wilde toestaan, veroorzaakte de Haagse storm.
De toeslagenaffaire raakt meer dan alle coalitiepartijen. VVD-er Rutte gaf er als premier leiding aan en liet deze ook lang voortduren, net als de heer Hoekstra (CDA, Rutte III), verantwoordelijk minister van Financiën. Toch bleven zíj zitten, waar anderen opstapten, zoals de heren Wiebes (VVD, staatssecretaris Financiën, Rutte II en III) en Asscher (PvdA, minister Sociale Zaken, Rutte II). Eerder moest de heer Snel (D66, staatssecretaris Financiën, Rutte III) het veld ruimen,omdat niet snel genoeg schoon schip werd gemaakt door de belastingdienst met het werken aan de transparantie en oplossing van de affaire. Mevrouw Kaag (D66) was medeverantwoordelijk als minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking bij alle (gebrek aan) acties waartoe werd besloten in de ministerraad. Terecht hoogste tijd nu haar noodzakelijke belofte aan ‘nieuw leiderschap’ waar te maken. Een affaire brengt een toeslag of slagtoe
Kortom, iedere betrokken politicus bleef zitten in plaats van tot noodzakelijke actie over te gaan, zowel in Rutte III als in de formatie. Niet alleen de dames Jorritsma en Ollongren treft blaam in die formatie met hun gedraai over ‘alle informatie te hebben verstrekt’ en dan de volgende ochtend toch een heel pak papier afleveren (dat heet ‘liegen’), waarin eindelijk helderheid komt van hun dubieuze rol & spel. De nieuwe verkenners Tamara van Ark (VVD, minister voor Medisch Zorg) en Wouter Koolmees (D66, minister Sociale Zaken) gingen het opnemen voor hun voorgangers met de opmerking dat de gespotte Omtzigt-regel bij mevrouw Ollongrenafkomstig was van openbare bronnen van de media (?!). Opnieuw een regelrechte leugen om de boel onder de pet te houden. En waarom? Een affaire brengt een toeslag of slagtoe.
En wat te denken van een CDA die de populariteit van de heer Omtzigt goed vond, maar hem niet wilde als partijleider/lijsttrekker. Gelukkig won de heer Hugo de Jonge de interne rommelige CDA-verkiezing, maar toen hij wegens zijn corona-optreden niet geloofwaardig bleef als lijsttrekker, leek de heer Omtzigt, als nipte verkiezingsverliezer, alsnog lijsttrekker te worden. Dat wilde het CDA niet! De heer Hoekstra, die niet de bestuurder was, zoals hij zelf als reden opgaf om niet aan de lijsttrekkersverkiezing mee te doen, was opeens wél de gedroomde bestuurder en zonder verkiezing werd hij dat toch (?!). Eerlijk, hè!
Toen de heer Rutte er eindelijk niet meer om heen kon dat hij over de heer Omtzigt had gesproken, bleef het verwarring zaaien doorgaan met zijn opmerking dat hij ‘via via’ die ochtend om half acht had vernomen dat hij wel wat had gezegd over de heer Omtzigt. Hij hield vol niet aan bronvermelding te doen. Grote kans dat dit van de eerste verkenners afkomstig moet zijn. Immers, niemand anders was er bij en was ervan op de hoogte!
Als je dan de mogelijkheid krijgt met een motie van afkeuring (overduidelijk signaal van mevrouw Kaag en de heer Hoekstra) zelf terug te treden en je doet het niet in het landsbelang, zoals de heer Rutte betoogde, dan mis je een minimaal in- en aanvoelend vermogen dat het land en haar burgers niet (meer) op jou zitten te wachten en een andere leider beter in staat zal zijn het land te leiden en te redden uit deze politieke crisis.
Misschien moet aan de heer Rutte nog duidelijk gemaakt worden dat gebrek aan vertrouwen, gebrek aan geloofwaardigheid en gebrek aan zelfreinigend vermogen hem ongeschikt hebben gemaakt voor de nieuwe politiek, waar het land zo’n sterke behoefte aan heeft. Natuurlijk kan dit niet rechtstreeks tegen hem gezegd worden, maar wel ‘via via’.