Hard(e) klappen voor de zorg

Hard(e) klappen voor de zorg

Onder druk van de publieke opinie heeft het demissionaire kabinet Rutte III in zijn meer dan oneindige wijsheid en dito bestaan besloten de coronamaatregelen te versoepelen. Direct reageerden de deskundigen, waaronder vooral de artsen en vertegenwoordigers van verpleegkundigen, dat het niet zo’n aanvaardbaar risico is als premier Rutte ons wilde doen geloven. Er werd zelfs duidelijk gesproken over een code ‘zwart’. Dat zou inhouden dat er gekozen zou moeten worden welke corona-patiënt recht krijgt (niet heeft) op een Intensive Care-bed en dus op enige meerkans op verder leven. Wie niet op de IC geplaatst kan worden, maar er wel zou horen als er wel voldoende IC-capaciteit zou zijn, is dus zo goed als ten dode opgeschreven. Dat lijkt mij een reële dreiging op levensbeëindiging. Hard(e) klappen voor de zorg.

 

En toen was er koningsdag. Met ook nog eens prachtig weer. Dus die doodsdreiging staat nu niet aan mijn voordeur en dat betekent dat ík toch wel koningsdag kan vieren. Waar gemeenten haar burgers opriep om juist niet met een kleedje zelfs in de eigen voortuin spullen te verkopen, deden velen dat dus wel. En waarom zou ík niet naar een park mogen gaan (en anderen wel?)? Aldus gingen we massaal, veelal bepakt en bezakt met zitkleden, koelboxen en volle etenstassen, de groene stadsweiden in.

Effect was dat veel parken eerst geen mensen meer toelieten, maar alleen lieten vertrekken, mensen toch over de hekken klommen om een parkplaats te bemachtigen, en niet veel later parken gesloten tot zelfs ontruimd moesten worden vanwege de drukte en het niet hanteren van de coronaregels. Ja, zelfs de Mobiele Eenheid moest er aan te pas komen om in een aantal grote steden de massale menigten tot bedaren te brengen en tot vertrek te manen. Zoals gebruikelijk zijn er ook een paar plekken waar agenten zijn aangevallen. En zo geschiedde het met parken in onder andere Amsterdam, Breda, Utrecht, Rotterdam, Groningen en Eindhoven. Leve de coronaregels! Hard(e) klappen voor de zorg.

Hoe verantwoordelijk zijn we bezig als we ons zo te buiten gaan? Verdienen we dan niet zo’n complete lockdown? Of verdienen we zelfs zo’n plek op straat met een zuurstoffles naast ons, zoals we in India en Brazilië zien; verstoken van medische en verpleegkundige zorg omdat we ons hier niet aan de coronamaatregelen wíllen houden. Het lijkt er haast op!

Hebben we recht op een terrasplek, op onbeperkt ‘shoppen’ in het stadshart, op vakantie bij voorkeur in het buitenland, op een IC-plek en recht op leven als er in het ziekenhuis te weinig plekken zijn?

Het kabinet Rutte III koos in het begin voor minder harde maatregelen met een beroep op ons gezond verstand en verantwoordelijkheidsgevoel naar anderen om elkaar niet te (willen) besmetten (ontkenners daargelaten), maar moest gaandeweg constateren dat we die eigen verantwoordelijkheid voor onszelf noch voor anderen kunnen hanteren. En zo gedragen we ons nog steeds onverantwoordelijk naar de handhavers van politie, BOA’s (Buitengewoon OpsporingsAmbtenaren) tot zelfs de leden van de Mobiele Eenheid. De laatsten waarschuwen meermalen voor zij tot actie overgaan, maar daar trekken we ons lekker niets van aan. Zie hier de Nederlandse identiteit anno 2021!

Veel zorgmedewerkers hebben ons vorig en dit jaar met veel extra uren en meer dan hun normale inspanningen bijgestaan om vooral onze ouders en ouderen door de verschijnselen van een ernstige corona-besmetting te helpen. En helaas slaagden zij daar helaas niet altijd in. Het applaus voor die niet aflatende inspanningen is verstomd! Hard(e) klappen voor de zorg.

Wij wel op vakantie, omdat we daar recht op hebben, maar voor die parkschenders telt niet dat de zorg dat zuurverdiende weekje met het eigen gezin en/of vrienden bij kan komen van al die extra gewerkte uren met veel te weinig hersteltijd voor de volgende dienst. Kortom: we delen harde klappen aan de zorg uit in plaats van hard te klappen als bewondering voor hun grote extra moeite.

Auteur: Guus