Hoe gaat het verder en hoe begon de Brextit
Hoe gaat het verder en hoe begon de Brextit.
De Britten traden toe tot de Europese Unie in 1973 (toen nog Europese Gemeenschap), maar later bleek dat dit niet echt van harte ging. Bij allerlei besluiten bedong het Verenigd Koninkrijk een uitzonderingspositie en kreeg die keer op keer. De Britten wilde niet zonder Europa, maar ook niet echt meedoen met het vasteland. De Brexit en hoe gaat het verder.
Vaker is ook gezegd dat de Britten zich nog een wereldmacht voelden, reden waarom zij wilden bepalen wat er in Europa gebeurde. Maar hun internationale positie kalfde steeds verder af, terwijl de traditionele hang naar het verleden sterker werd. Europa werd meer bepaald door de zgn Frans-Duitse macht als tegenkracht tegen die Engelse uitzonderingen.
De vraag: blijven we in de EU? werd luider en luider. En toen bedacht toenmalig premier Cameron een democratische oplossing, een referendum, waarbij het volk mocht bepalen of het VK in de EU zou blijven of niet. Hij dacht met een pro-Europese uitspraak van het volk een betere onderhandelingspositie te krijgen in Brussel voor meer verbeteringen.
Maar dat pakte heel anders uit. Niemand wist namelijk precies wat de gevolgen zouden zijn, economisch, politiek, volkenrechterlijk en ga zo maar door. Dus de Brexiteers, waaronder de heren Johnson (van de Tories, de conservatieven) en de heer Farage (van de Brexitpartij: United Kingdom Independence Party) zagen hun kans schoon om dat vermaledijde Europa te verlaten. Via list en bedrog werd informatie verzonnen, roepen was voldoende want niemand wist het immers. Vooral het idee dat ‘we’, het Britse volk, niet meer aan de leiband van de EU zouden lopen, maar zelf onze beslissingen weer konden nemen (‘…let take back control…’), was een ideaalbeeld uit vervlogen tijden. Niemand heeft geroepen dat alle EU-besluiten tot stand zijn gekomen via de gezamenlijke besluitvorming van alle deelnemende landen, dus ook het VK. Volgens de Brexiteers zou alles beter worden buiten de EU.
De referendumvraag van medio 2016 was kort en simpel: erin of eruit? Zonder een onderbouwde inhoud en de daarmee samenhangende gevolgen van een keuze aan te geven. ‘Simple as that!’ Met een uiterst krappe meerderheid van 52% kozen de Britten voor een Brexit, zonder gevolgen te weten, voorwaarden te stellen, Brexit is een feit!
Daarna kwamen er de nodige gevolgen in beeld. Schotland wilde niet uit de EU en begon harder dan voorheen op de afsplitsingstrommel te roffelen. De landbouw en veeteelt zouden onder een Brexit lijden, en hoe moest dat nou met het financieel centrum, de Londonse City? En wat met Noord-Ierland, waar met het blijvende EU-lid Ierland, weer een nieuwe grens zou gaan ontstaan! Inmiddels weten we meer.
Dus werd het premier Cameron eruit (C-exit) en mevrouw May erin (M-init), als nieuwe premier met de belofte dat Brexit als resultaat van de volksraadpleging gerealiseerd zou worden. Maar tot aan het Hooggerechtshof werd geknokt of het parlement akkoord moest gaan met een formele opzegging van het Britse lidmaatschap van de EU. En dat moest!
Eind maart 2017 maakt het VK aan de EU duidelijk dat de Brexit in gang wordt gezet en onderhandelingen worden opgestart. In twee jaar zullen de Britten en overige EU-landen en Europese Commissie moeten bepalen hoe (onder welke voorwaarden) zij uit elkaar gaan en nieuwe (handels)overeenkomsten sluiten.
Toch denkt premier May – net als destijds de heer Cameron – als ik via een herverkiezing nog een groter mandaat van het volk krijg, kan ik nog meer uit die onderhandelingen slepen. Maar de geschiedenis herhaalt zich, premier May verliest stemmen en daarmee de meerderheid in het parlement en vindt in de DUP (Democratic Unionist Party), de Noord-Ierse politieke partij die tot elke prijs bij het VK wil horen, een parlementaire meerderheid. De brexit en hoe gaat het verder.
Een VK&EU-onderhandelingsakkoord werd overeengekomen. Eind maart 2019 zou het VK de EU verlaten en in een overgangsperiode van krap twee jaren zou verder alles geregeld worden, inclusief een oplossing voor Noord-Ierland (grensverkeer Ierland en Noord-Ierland).
Maar premier May kreeg er niet bepaald de handen voor op elkaar. Zij overleefde een motie van wantrouwen van haar eigen partij en daarna ook van het parlement.
Ze pingpongde meermalen met Brussel, maar haalde alleen uitstel van de Brexit-datum binnen. Eerst tot 22 mei 2019 en daarna – om No-Deal te voorkomen – tot 31 oktober 2019. Meermalen kreeg premier May haar deal met Brussel niet door een parlementsstemming en gaf ‘in het landsbelang’ haar positie op. Binnen de Conservatieven werd zij opgevolgd door de ‘Brexit-hardliner’ de heer Johnson, die aangaf dat 31 oktober 2019 met of zonder deal de EU verlaten zou worden. Hij wilde nog liever dood in een greppel gevonden worden; gevleugelde woorden die hem zullen blijven achtervolgen. De brexit en hoe gaat het verder.
Conclusie tot dusver (want we zijn nog lang niet klaar) is dat het VK (=Verdeelde Koninkrijk) al zo’n drie jaar in CHAOS leeft en mogelijk zichzelf hiermee hopeloos heeft beschadigd in internationaal opzicht. En waar het eindigt? Niemand, maar dan ook werkelijk niemand die het weet.
Wordt vervolgd!