Israël en Palestijnen wat nu
Israël en Palestijnen wat nu
Met dit stukje waag ik me aan een zeer precair en beladen onderwerp, waar ik ook nog niet eens alles van weet. Dus reacties die mijn onbekendheid kunnen verminderen zijn van harte welkom.
Vanuit het toenemend nationalisme en deels daaraan gekoppeld anti-semitisme willen, zeker na de Tweede Wereldoorlog, de Joden vrij leven. En terecht. De dan in het Middenoosten levende Joden en Arabieren wenden zich tot de Verenigd Naties om tot een vergelijk te komen over een landverdeling, maar dat mislukt. Het wordt oorlog op oorlog op oorlog.
In 1948 wordt de staat Israël uitgeroepen. De bevolking van Arabieren die we nu Palestijnen noemen wordt grotendeels van hun huis en haard verdreven. Over de manier waarop dat is gegaan heb ik alleen gelezen waaronder dat dat niet overal even zachtzinnig is gebeurd. Gezinnen zijn uit elkaar gerukt doordat zij alle kanten op moesten vluchten.
En dat dat niet terug te draaien is na zoveel jaren van (burger)oorlog, is ook duidelijk. Maar dat de Palestijnen sindsdien grotendeels een vluchtelingenbestaan kennen, is evenmin goed. Dat Israël zich wil verdedigen tegen aanvallen, snap ik ook. Maar de vraag is wat Israël als initiatiefnemer en overheerser doet om permanente vrede voor zowel het Israëlische als Palestijnse volk te creëren, of ten minste aantoonbaar na te streven?
Dat doe je niet door huizen van Palestijnen eenzijdig te ontruimen tot zelfs met de grond gelijk te maken. Door Palestijnen hun grond af te nemen. Door nederzettingen te blijven goedkeuren en faciliteren, tegen de resoluties van de Verenigde Naties in. Als je daarmee feitelijk het bestaansrecht van Palestijnen ontneemt, terwijl je zelf regelmatig een beroep doet op je bestaansrecht, klopt dat niet. Beide groepen bestaan en hebben dus een bestaansrecht!
Daar zullen beide groepen aan moeten werken. Dus het helpt evenmin – voorzichtig geformuleerd – dat Palestijnen zich van terroristische aanslagen en bombardementen vanuit Gaza bedienen. Dat is ook niet behulpzaam in het oplossen van dit langjarige conflict.
Duidelijk is wel dat dit conflict nooit opgelost zal worden met wapens en met nog meer doden onder burgers, militairen en autoriteiten.
Maar wat dan? Heel makkelijk pratend langs de zijlijn, denk ik dat leiders van beide kanten, dus zowel de Israëlisch regering, maar ook de Palestijnse autoriteit en de Hamas-leiding, een grote verantwoordelijkheid dragen voor een vredige toekomst van hun achterbannen c.q. bevolkingsgroepen. Zij behoren bereid te zijn om zonder politieke spelletjes te werken aan een oplossing van dit conflict. Dat zou kunnen onder leiding van een internationale commissie, al dan niet aangesteld door de VN. Israël en Palestijnen wat nu
Onder andere zal aan bod moeten komen dat er geen vijandelijkheden van overheden en burgers tijdens de looptijd van dit overleg plaats vinden. Maar ook zal een zekere vorm van een meerstaten-oplossing gevonden moeten worden (misschien zelfs Israël, Gaza en overig Palestijns gebied) met respectering van elkaar landsgrenzen. Daarbij kan een VN-macht zeker in de beginjaren als waarnemer en toezichthouder ter plaatse fungeren. En uiteraard zal er voor Jeruzalem een oplossing moeten komen, waarbij beide groepen hun eigen heilige plaatsen moeten kunnen beheren. Maar ook dat de stad onder internationaal toezicht zou kunnen komen, inclusief vrije toegankelijkheid voor alle groepen.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Toch zal eerst de bereidheid er moeten zijn om met elkaar te werken aan een definitieve oplossing en dus zal er overlegd moeten worden. De internationale gemeenschap heeft daar ook een verantwoordelijkheid in. Het aantreden van de nieuwe Amerikaanse president Biden kan een omslag betekenen, zeker wanneer hij in samenspraak met Europa kan samenwerken. Als de Europese Unie niet eerst op één lijn kan komen over die samenwerking, laten dan de wel eensgezinde Europese landen met Biden samen optrekken en zo werken aan een duurzame vrede in het Midden-Oosten. Geen eenvoudige opgave, maar noodzakelijk opdat de burgerbevolking van Israëliërs en Palestijnen niet telkens het slachtoffer is en blijft van vijandelijkheden van hun leiders. Israël en Palestijnen wat nu
Wel blijf ik zowel de Palestijnen als de Israëliërs een vredige co-existentie en bestaanszekerheid toewensen, zowel voor nu als in de verre, verre toekomst.
Israël en Palestijnen wat nu.
Auteur: Guus