Leve het WK in Qatar
Leve het WK in Qatar
Weet u het nog? Het WK Voetbal, zoals dat aan Qatar is toegekend, is omgeven door omvangrijke corruptie en omkoping. De onverwachte toekenning in 2010 is gevolgd door meerdere onderzoeken, van onderzoeksjournalisten tot aan de FBI.
Meerdere betrokkenen van de FIFA zitten inmiddels achter slot en grendel op beschuldiging van corruptie. De toenmalige FIFA-voorzitter, de heer Blatter, is geschorst. Leve het WK in Qatar
De miljoenen die met een WK zijn gemoeid, maken het enthousiasme voor een toekenning bovennatuurlijk. Dus een omkopingsinvestering wordt eenvoudig terugverdiend door de WK-toekenning.
Dat was de toekenning. Toen de uitvoering. Inmiddels weten we door onderzoeksjournalisten en Amnesty hoe de arbeidsmigranten zijn uitgebuit en onder erbarmelijke omstandigheden moesten werken en als zij dat niet volhielden zelfs stierven.
De Britse krant, The Guardian, meldde dat er 6500 dode buitenlandse arbeiders te betreuren zijn in Qatar met de bouw van stadions. De ILO (International Labour Organization, onderdeel van de Verenigde Naties) gaf een rapport uit waaruit alleen al in 2020 zo’n 50 doden zijn gevallen bij de bouw van de stadions, ondanks de door Qatar beloofde verbeteringen voor de buitenlandse werkers.
Ondanks al die verbeteringsbeloften maken de autoriteiten in Qatar zich nog steeds schuldig aan uitbuiting tot en met dwangarbeid. Een recent rapport van Amnesty maakt gewag van slechte behandeling van met name beveiligingspersoneel. Maanden tot zelfs jaren achtereen 12 uren per dag werken en dat dan ook nog zeven dagen per week, is eerder regel dan uitzondering. En als je naar het toilet gaat een korting op je beloning krijgen. Ziek zijn is er niet bij, want ook dat kost je geld. En vrije dagen bestaan niet. Leve het WK in Qatar
De eigen Qatarese wetgeving wordt door de autoriteiten met voeten getreden, maar geen haan die er naar kraait. Zeker de FIFA niet. Die blijft de miljoenencarrousel maar vullen en kijkt dus niet op een paar mensenlevens.
En zoals we gewend zijn gaat het de spelers om de sport. Dus doen ze mee. Je vraagt je zo onderhand af hoeveel doden er moeten vallen voordat een sporter besluit om daar niet (meer) aan mee te werken.
NRC-columnist, de heer Clarence Seedorf, maakt het nog bonter dan bont. ‘Doha was even in positieve zin het centrum van de wereld.’ WK-comitévoorzitter, de heer Hassan Al Thawadi, was in zijn openingsspeech op het FIFA-congres een beetje geïrriteerd, omdat sommige voetbalbonden onaangekondigd naar Qatar waren gekomen om zich voor te bereiden, hetgeen deze voorzitter niet respectvol vond en een gemiste kans om samen te werken. Hij wilde zelfs luisteren naar constructieve kritiek. De heer Seedorf schrijft dan: ‘Ik vond het een krachtige en tegelijkertijd warme speech waar ik hem ook mee heb gecomplimenteerd.’
Dan vraag je je af, wat de heer Hassan Al Thawadi onder ‘constructieve’ kritiek verstaat. Dat de arbeidsmigranten uitermate slecht behandeld worden en daar kritiek op geven, is natuurlijk niet constructief. Oké, toegegeven, hij luistert er wel naar maar doet er vervolgens niets mee.
En zou de heer Clarence Seedorf deze WK-voorzitter in Qatar ook gecomplimenteerd hebben met die 6500 arbeidsmigranten die zijn overleden om dat sportieve WK Voetbal mogelijk te kunnen maken? En met de onderbetalingen en slechte arbeidsomstandigheden en onmenselijk lange werktijden in de hitte?
Veel genoegen gewenst met het kijken naar de voetbalwedstrijden, waar de doelen en ballen rood gekleurd zijn van het bloed. Leve het WK in Qatar