Schelden doet geen pijn
Schelden doet geen pijn. ‘Hoe ver mag je gaan in beledigingen’ is een steeds actueler vraag. Of het de heer Erdogan, president van Turkije, is die voor van alles mag worden uitgemaakt of mevrouw Sylvana Simons, de actrice en presentatrice, die – zacht uitgedrukt – voor van alles wat lelijk is mag worden uitgemaakt omdat zij voor de partij DENK de politiek in wil gaan, het maakt niet uit. De inhoudelijke argumenten doen er helemaal niet meer toe. Zelfs enkele vooraanstaande cabaretiers vinden dat de heer Erdogan niet vaak en hard genoeg beledigd kan worden. Op facebook circuleren berichten ten koste en laste van mevrouw Simons die vindt dat zwarte piet discriminerend is. Geen enkel inhoudelijk argument te vinden, alleen het neersabelen van mevrouw Simons wordt weergegeven met de vraag aan de Facebook-vrienden om het bericht te delen.
De heer Wilders heeft destijds een startsein gegeven tot ongefundeerde scheldkannonades richting de Islam en later de Islamieten (o.a. voorstel kopvoddentax, alle mannelijke asielzoekers opsluiten, oproepen tot minder Marokkanen in NL). En iedereen gaat er in mee, inclusief politieke partijen. De heer Wilders vindt dat hij alles moet kunnen zeggen onder de noemer van vrije meningsuiting, maar als iemand in zijn richting onderbuikspreekt (wat ik evenmin terecht vind), mag dat opeens niet van de heer Wilders.
Niemand die de heer Wilders terugfloot en -fluit, zoals nu gebeurt met mevrouw Simons, Sterker nog, VVD en CDA schurkten lekker tegen de heer Wilders aan en gaven hem een gedoogpositie in het vorige kabinet: geen verantwoordelijkheid, wel macht en tomeloze kritiek leveren.
Is dit inflatie van het begrip ‘respect’? Zijn wij ons moreel kompas kwijt? Waar zijn de tijden dat we andere regimes de maat namen op het gebied van mensenrechten? De respectvolle diplomatieke wijze van werken van de heer Max van der Stoel, die internationaal echt vruchten afwierp. Nu staan we zelf volop te kijk, maar accepteren het niet dat anderen – nationaal en internationaal – nu kritiek op ons uiten, zoals met zwarte piet, de handelwijze naar asielzoekers, de langdurige opsluitingen in de Extra Beveiligde Inrichting in Vught (meermalen aangesproken omdat dit tegen het Europees Verdrag voor de Rechten van de mens is).
Er wordt gefulmineerd dat zwarte piet – nota bene een denkbeeldig persoon – geen discriminatie is, maar tegelijker tijd wordt het minstens toegestaan in de richting van joden, moslims, vluchtelingen, mevrouw Simons en gekleurde medelanders die tegen zwarte piet zijn. Anderzijds geven we de heer Wilders alle ruimte om te beledigen, trekken die enkele beledigende cabaretiers volle zalen en doen argumenten hierbij totaal niet meer ter zake.
De heer Peter R. de Vries heeft een TV-programma tegen pesters, ter bescherming van slachtoffers van mensen die het schelden tot kunst hebben verheven. Een goed initiatief! Want schelden doet wel pijn! Het bevordert discriminatie en uitsluiting.
Waarom lopen we mee met de onderbuikmeute? Wat is de waarde van beledigen?
Schelden doet geen pijn.
Mooi geschreven. Een andere mening hebben, wil niet zeggen dat je de ander af moet maken. Uiten kan op veel manieren. Net als jij jouw mening ook respectvol en mooi onder woorden hebt gebracht. Bedankt.